با علم به اثر بالقوه زیان آور دگرگونی های لایه اوزون بر زندگی انسان و محیط زیست، با تذکار مقررات مربوط در اعلامیه کنفرانس سازمان ملل درباره محیط زیست انسان و به ویژه اصل ۲۱، که پیش بینی کرده است طبق منشور ملل متحد و اصول حقوق بین الملل، دولتها کاملاً حق دارند تا در چهارچوب مقررات محیط زیستی خود از منابع خود بهره برداری کنند، و نیز مسئولند تضمین کنند که فعالیتهای انجام شده در حیطه صلاحیت یا کنترل آنها موجب زیان به محیط زیست کشورها یا مناطق خارج از محدوده صلاحیت ملی آنها نباشد.
با توجه به اوضاع و احوال و شرایط خاص کشورهای در حال توسعه، با توجه به کارها و مطالعات در حال انجام در سازمان های ملی و بین المللی و به ویژه طرح جهانی اقدام درباره لایه اوزون مربوط به برنامه محیط زیست سازمان ملل، و نیز با توجه به تدابیر احتیاطی برای حفظ لایه اوزون که در سطوح ملی و بین المللی تاکنون اتخاذ شده است، با علم به این که اقدامات برای حفاظت لایه اوزون از گزند دگرگونی های ناشی از فعالیت های انسان مستلزم همکاری و اقدامات بین المللی است و باید مبتنی بر ملاحظات علمی و فنی مربوط باشد،و نیز با علم به نیاز به پژوهش بیشتر و مطالعات منظم به منظور توسعه دانش علمی مربوط به لایه اوزون و اثرات زیان آور احتمالی ناشی از تغییرات آن، با تصمیم برای حفظ بهداشت انسان و محیط زیست در مقابل اثرات سو ناشی از تحولات لایه اوزون، به نحو ذیل توافق نموده اند:
ماده ۱
تعاریف از نظر اجرای این کنوانسیون :
۱-لایه اوزون به معنی لایه اوزون جوی واقع در سطح فوق از لایه مرزی سیاره زمین است.
۲- اثرات سوء به معنی تغییرات در محیط فیزیکی یا بیوتا از جمله تغییرات اقلیمی است که بر سلامت انسان یا بر ترکیب، قابلیت کسب مجدد نیرو و حاصلخیزی اکوسیستم های طبیعی یا مصنوعی و یا بر مواد مفید برای انسان اثرات زیان آور جدی دارد.
۳- تکنولوژی یا تجهیزات جایگزین یعنی تکنولوژیها یا تجهیزاتی که استفاده از آنها کاهش یا از بین بردن کامل پخش اجسامی را که اثرات بالفعل و یا بالقوه سوء بر لایه اوزون دارند امکان پذیر می سازد.
۴- اجسام جایگزین یعنی اجسامی که اثرات سوء بر لایه اوزون را کاهش می دهند، از بین می برند و یا از بروز آنها جلوگیری می نمایند.
۵-غیر از مواردی که در متن به گونه ای دیگر تصریح شده باشد طرف ها و اعضا و امضاکنندگان این کنوانسیون به نحو مترادف به کار رفته اند.
۶-سازمان یکپارچه سازی اقتصادی منطقه ای یعنی سازمانی که به وسیله دولتهای منطقه معینی تشکیل شده است و نسبت به امور موضوع این کنوانسیون یا پروتکل های مربوط به آن واجد صلاحیت بوده و قانوناً مجاز می باشد که طبق آیین نامه های داخلی خود اسناد مربوطه را امضا، تصویب، قبول و تأیید نموده و یا به اسناد مربوطه ملحق گردد.
۷- پروتکل ها به معنی پروتکل های این کنوانسیون می باشند.
ماده ۲
تعهدات کلی
۱-طرفها طبق مقررات این کنوانسیون و پروتکل های معتبر که عضویت آنها را دارا می باشند، اقدامات لازم را به منظور حفظ سلامت انسان و محیط زیست در قبال اثرات بالفعل و یا بالقوه سوء ناشی از فعالیت های انسان که لایه اوزون را دگرگون می سازند یا ممکن است دگرگون سازند، معمول خواهند داشت.
۲- بدین منظور طرفها بر حسب امکانات در دسترس و توانایی های خود اقدامات زیر را معمول خواهند نمود:
الف – همکاری از طریق مشاهدات، پژوهش و مبادله اطلاعات منظم جهت فهم بهتر و ارزیابی اثرات فعالیتهای انسان بر لایه اوزون و اثرات تغییرات لایه اوزون بر سلامت انسان و محیط زیست.
ب – اتخاذ تدابیر مناسب قانونی و اداری و همکاری در هماهنگ سازی خط مشی های شایسته جهت کنترل، تحدید، تقلیل یا جلوگیری از فعالیت های انسانی تحت اختیار و کنترل آنان، هر گاه تشخیص داده شود که این فعالیت ها یقیناً و یا احتمالاً موجد اثرات سوئی هستند که از دگرگونی یا دگرگونی محتمل لایه اوزون ناشی می گردد.
ت – همکاری در تدوین اقدامات، رویه ها و ضوابط مورد توافق جهت اجرای این کنوانسیون، به منظور تصویب پروتکل ها و الحاقیه ها.
ث – همکاری با ارگان های ذیصلاح بین المللی جهت اجرای مؤثر این کنوانسیون و پروتکل هایی که عضو آنها می باشد.
۳- مقررات این کنوانسیون به هیچ وجه به حق اعضا نسبت به اتخاذ تدابیر داخلی، طبق قوانین بین المللی، علاوه بر آنهایی که در بندهای ۱ و ۲ فوق بدان اشاره شده است، لطمه وارد نمی سازد و نیز تأثیری در اقداماتی که تا کنون یکی از اعضا کنوانسیون انجام داده است نخواهد داشت، مشروط به این که این تدابیر و اقدامات با تعهداتشان به موجب این کنوانسیون مغایر نبوده باشد.
۴- اجرای این ماده مبتنی بر ملاحظات علمی و فنی مربوطه خواهد بود.
ماده ۳
پژوهش و مشاهدات سیستماتیک
۱- اعضا تعهد می نمایند که هنگام اقتضا انجام پژوهش و ارزیابی های علمی را در خصوص موارد ذیل مستقیماً و یا از طریق ارگانهای ذیصلاح بین المللی آغاز کنند یا در مورد آنها همکاری نمایند:
الف – فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی که ممکن است لایه اوزون را تحت تاثیر قرار دهند.
ب – تندرستی انسان و اثرات دیگر زیست شناسی ناشی از دگرگونی های لایه اوزون، به ویژه اثرات معلول تغییرات در تشعشعات ماوراء بنفش خورشید که دارای اثرات زیست شناسی می باشد.
ت – اثرات اقلیمی ناشی از دگرگونی های لایه اوزون.
ت – اثرات حاصل از هر گونه دگرگونی لایه اوزون و از هر گونه تغییر تبعی در تشعشعات بر مواد طبیعی و صنعتی مفید برای انسان.
ث – اجسام، رویه ها، فرآیندها و فعالیت هایی که ممکن است بر لایه اوزون اثر بگذارند، و اثرات جمعی آنها.
ج – اجسام و تکنولوژی های جایگزین.
چ – امور اجتماعی، اقتصادی مربوط.
و آنچه که در الحاقیه های شماره ۱ و ۲ تشریح شده است.
۲- اعضا تعهد می نمایند که هنگام اقتضا مستقیماً یا از طریق ارگانهای ذیصلاح بین المللی و با توجه کامل به قوانین داخلی خود و فعالیت های جاری در سطوح ملی و بین المللی برنامه های مشترک یا تکمیلی جهت بررسی سیستماتیک وضع لایه اوزون و سایر عوامل مربوط، که در الحاقیه شماره ۱ شرح داده شده است، برقرار نموده و یا گسترش دهند.
۳- اعضا متعهد می شوند که مستقیماً یا از طریق سازمانهای ذیصلاح بین المللی در مراقبت نسبت به جمع آوری، ارزیابی و انتقال اطلاعات پژوهشی و مطالعاتی از طریق مراکز ذیربط اطلاعاتی جهان به طور منظم و به موقع همکاری نمایند.
ماده ۴
همکاری در زمینه های حقوقی، علمی و فنی
۱- اعضا می بایستی مبادله اطلاعات علمی، فنی، اجتماعی، اقتصادی، تجاری وحقوقی مربوط به این کنوانسیون را که در الحاقیه شماره ۲ با تفصیل بیشتر ذکر شده است تسهیل و ترغیب نمایند. این گونه اطلاعات در دسترس سازمانهای مورد توافق اعضا قرار خواهند گرفت. چنانچه تأمین کننده اطلاعات آنها را محرمانه اعلام کرده باشد، هر یک از سازمانهای دریافت کننده اطلاعات باید در عدم افشای اطلاعات مزبور مراقبت و آنها را به نحوی ضبط و ربط نماید که قبل از قرار دادن آنها در دسترس همه اعضا جنبه محرمانه بودن آنها ملحوظ و مراعات گردیده باشد.
۲- اعضا باید طبق قوانین و مقررات و عرف داخلی خود و به ویژه با در نظر گرفتن نیازهای کشورهای در حال توسعه در پیشبرد توسعه و انتقال تکنولوژی و دانش مستقیماً یا از طریق سازمانهای بین المللی ذیصلاح، همکاری نمایند. این همکاری باید بخصوص از طریق ذیل انجام گردد:
الف – تسهیل در کسب تکنولوژی های جایگزین توسط طرف های دیگر.
ب – تأمین اطلاعات در خصوص تکنولوژیها و تجهیزات جایگزین و فراهم آوردن دستورالعمل ها و جزوه های راهنمای خاص آنها.
ت – تأمین تجهیزات و امکانات لازم برای پژوهش و مطالعات سیستماتیک.
ث – آموزش مناسب پرسنل علمی و فنی.
ماده ۵
انتقال اطلاعات
اعضا می بایستی در چهارچوب روش و مقاطع زمانی تعیین شده در جلسات اعضای اسناد خاص، اطلاعات مربوط به تدابیر اتخاذ شده توسط خود را برای اجرای این کنوانسیون و پروتکل هایی که عضویت آنها را دارند، از طریق دبیرخانه به کنفرانس امضاکنندگان (مصوبه حاضر) موضوع ماده ۶ آتی الذکر منتقل نمایند.
ماده ۶
کنفرانس امضاکنندگان
۱- بدینوسیله یک کنفرانس امضاکنندگان تشکیل می شود که نخستین جلسه آن به وسیله دبیرخانه ای که به طور موقت به موجب ماده ۷، حداکثر یک سال پس از به اجرا درآمدن این کنوانسیون، تعیین می گردد، منعقد خواهد گردید. بعد از آن جلسات عادی کنفرانس امضاکنندگان باید به فواصل مرتب، که توسط خود کنفرانس و در نخستین جلسه آن تعیین خواهد شد، منعقد می گردد.
۲- تاریخ جلسات فوق العاده کنفرانس امضاکنندگان به تشخیص خود کنفرانس یا بر اساس درخواست کتبی هر یک از اعضا تعیین خواهد شد، مشروط به آنکه درخواست ظرف شش ماه بعد از ارسال توسط دبیرخانه مورد تایید حداقل یک سوم اعضا قرار گیرد.
۳- کنفرانس امضاکنندگان می بایستی به اتفاق آرا و آیین نامه های اجرایی و مالی برای خود و ارگانهای فرعی که ممکن است تشکیل دهد و همچنین مقررات مالی حاکم بر انجام وظیفه دبیرخانه را مورد موافقت و تصویب قرار دهد.
۴- کنفرانس امضاکنندگان می بایستی در اجرای این کنوانسیون مراقبت و نظارت مستمر اعمال نموده و علاوه بر آن می بایستی:
الف – نحوه و فواصل زمانی انتقال اطلاعات موضوع ماده ۵ را تعیین نموده و اطلاعات مزبور و همچنین گزارشهای تسلیمی از طرف ارگان های فرعی خود را مورد بررسی قرار دهد.
ب – اطلاعات علمی مربوط به لایه اوزون، دگرگونی احتمالی آن و اثرات بالقوه چنین دگرگونیهای را مورد بررسی قرار دهد.
پ – طبق ماده ۲، در هماهنگی خط مشی ها، سیاستها تدابیر مناسب اتخاذ شده جهت تقلیل و پخش و نشر موادی که موجد دگرگونی لایه اوزون می گردند، مساعدت و توصیه های لازم را در مورد اقدامات مربوط به این کنوانسیون ارائه نمایند.
ت – طبق مواد ۳ و ۴ برنامه هایی برای پژوهش، مطالعات منظم، همکاری های علمی و تکنولوژی، مبادله اطلاعات و انتقال تکنولوژی و دانش، تدوین نمایند.
ث – طبق مواد ۹ و ۱۰، در صورت لزوم اصلاحیه هایی بر این کنوانسیون و الحاقیه های آن مورد مطالعه و تصویب قرار دهند.
ج – اصلاح هر پروتکل و هر الحاقیه آن را مورد بررسی قرار دهند و در صورت اتخاذ تصمیمی در این زمینه، توصیه های خود را به طرفهای ذیربط پروتکل ارائه دهند.
چ – طبق ماده ۱۰، الحاقیه های اضافی به این کنوانسیون را مورد بررسی و در صورت لزوم مورد تصویب قرار دهند.
ح – طبق ماده ۸ پروتکل هایی را مورد بررسی و در صورت لزوم تصویب قرار دهند.
خ – به منظور اجرای این کنوانسیون در صورت لزوم ارگانهای فرعی تشکیل دهند.
د – هنگام اقتضا خدمات سازمانهای بین المللی ذیصلاح و کمیته های علمی به ویژه سازمان هواشناسی جهانی، سازمان بهداشت جهانی و همچنین کمیته هماهنگ کننده مربوط به لایه اوزون را در پژوهش های علمی، مطالعات سیستماتیک و فعالیتهای دیگر مربوط به اهداف کنوانسیون درخواست و حسب مورد از اطلاعات کسب شده از این سازمانها و کمیته ها استفاده نمایند.
ذ – هر گونه اقدامی اضافی را که ممکن است برای نیل به اهداف این کنوانسیون لازم گردد مورد توجه قرار دهند.
۵- سازمان ملل متحد، ارگانهای تخصصی آن و سازمان بین المللی انرژی اتمی و نیز هر کشوری که طرف این کنوانسیون نیست، می توانند نمایندگانی را به عنوان ناظر در جلسات کنفرانس امضاکنندگان داشته باشند، هر سازمان یا ارگان، واجد شرایط در زمینه های مربوط به حفظ لایه اوزون اعم از ملی و بین المللی، دولتی یا غیردولتی، که تمایل خود را به اعزام نماینده به عنوان ناظر در کنفرانس امضاکنندگان به دبیرخانه اطلاع داده است، می تواند در جلسات کنفرانس شرکت نماید، مگر آنکه حداقل یک سوم اعضای حاضر با این امر مخالفت ورزند. پذیرش و شرکت ناظران تابع آیین نامه مصوب در کنفرانس امضاکنندگان خواهد بود.
ماده ۷
دبیرخانه
۱- وظایف دبیرخانه به قرار ذیل خواهد بود:
الف – ترتیب دادن جلسات پیش بینی شده در موارد ۶، ۸، ۹، ۱۰ و تأمین خدمات مربوط به آنها.
ب – تهیه و ارسال گزارشهایی بر اساس اطلاعات دریافت شده طبق مواد ۴ و ۵ و نیز بر پایه اطلاعات حاصل از جلسات ارگانهای فرعی که به موجب ماده ۶ تشکیل شده اند.
پ – انجام وظایف محوله به آن به موجب هر پروتکل.
ت – تهیه گزارش درباره فعالیت هایی که در ایفای وظایف خود به موجب این کنوانسیون انجام داده است و ارائه آن گزارشها به کنفرانس امضاکنندگان.
ث – برقراری هماهنگیهای لازم با سایر ارگانهای بین المللی مربوط و به ویژه تمهید ترتیبات قراردادی و اداری، حسب ضرورت، برای ایفای موثر وظایف خود.
ج – ایفا وظایف دیگری که کنفرانس امضاکنندگان تعیین نماید.
۲- وظایف دبیرخانه تا پایان اولین جلسه عادی کنفرانس امضاکنندگان که طبق ماده ۶ منعقد خواهد گردید، موقتاً توسط برنامه محیط زیست سازمان ملل ایفا خواهد گردید. کنفرانس امضاکنندگان در اولین جلسه عادی خود دبیرخانه را از میان سازمانهای بین المللی موجود و ذیصلاحی تعیین خواهد کرد که تمایل خود را نسبت به ایفای وظایف دبیرخانه به موجب این کنوانسیون اعلام داشته اند.
ماده ۸
۱-کنفرانس امضاکنندگان می تواند در جلسه خود پروتکلهایی را طبق ماده ۲ تصویب کند.
۲- متن کلیه پروتکلهای پیشنهادی توسط دبیرخانه لااقل شش ماه قبل از چنین جلسه ای به اطلاع امضاکنندگان خواهد رسید.
ماده ۹
اصلاح کنوانسیونها و پروتکلها
۱-هر یک از اعضا می تواند اصلاح این کنوانسیون یا هر یک از پروتکلهای آنرا پیشنهاد نماید. در این اصلاحیه ها باید ملاحظات علمی و فنی مد نظر قرار گیرد.
۲- اصلاحیه های این کنوانسیون در جلسه کنفرانس امضاکنندگان مورد قبول قرار خواهد گرفت. اصلاحیه های مربوط به پروتکل در جلسه اعضای آن پروتکل خاص پذیرفته خواهد گردید. به جز مواردی که به نحو دیگری در پروتکل پیش بینی شده باشد، متن هر اصلاحیه پیشنهادی کنوانسیون حاضر یا هر پروتکل توسط دبیرخانه حداقل شش ماه پیش از جلسه ای که برای تصویب آن در نظر گرفته شده است، به اطلاع اعضا خواهد رسید.
۳- امضاکنندگان به منظور نیل به اتفاق نظر در قبول هر یک از اصلاحیه های پیشنهادی مربوط به این کنوانسیون، کوشش های لازم را مبذول خواهند داشت. چنانچه علیرغم کلیه کوششهای به عمل آمده توافقی حاصل نگردد، به عنوان آخرین اقدام، اصلاحیه با رأی اکثریت سه چهارم اعضای حاضر و دارنده حق رأی مورد تایید قرار گرفته و توسط مرجع امانت دار جهت تایید، تصویب و پذیرش به کلیه اعضا تسلیم خواهد گردید.
۴-روش مذکور در بند ۳ فوق در مورد اصلاحیه های وارده به کلیه پروتکلها قابل اعمال است، ولی فقط احراز دو سوم اکثریت امضاکنندگان آن پروتکل که در جلسه حاضر و صاحب رأی می باشند، برای تصدیق و تصویب آن کفایت می نماید.
۵- تصویب، تأیید و پذیرش اصلاحیه ها کتباً به اطلاع مرجع امانت دار خواهد رسید. اصلاحیه های پذیرفته شده طبق بندهای ۳ و ۴ فوق، در نودمین روز بعد از وصول اعلامیه تصویب، تأیید و پذیرش اصلاحیه ها از جانب حداقل سه چهارم امضاکنندگان این کنوانسیون یا حداقل دو سوم اعضای پروتکل مربوط به مرجع امانت دار، نسبت به اعضای پذیرنده آنها قابل اجرا خواهد بود، مگر آنکه به نحو دیگری در پروتکل پیش بینی شده باشد. اصلاحیه های مزبور نسبت به هر یک از اعضا دیگر در نودمین روز پس از آنکه آن عضو مدارک مربوط به تصویب، تأیید و پذیرش اصلاحیه ها را تقدیم داشت، لازم الاجرا خواهد گردید.
۶- به منظور اجرای این ماده اعضای حاضر و صاحب رأی به معنی طرفهای حاضر در جلسه می باشد که رأی مثبت یا منفی می دهند.
ماده ۱۰
تصویب و اصلاح الحاقیه ها
۱- الحاقیه های این کنوانسیون یا هر پروتکل، حسب مورد جز لاینفک این کنوانسیون یا پروتکل خواهد بود و در صورتی که به نحوی دیگر تصریح نشده باشد، اشاره به این کنوانسیون یا پروتکلهای آن به منزله اشاره به الحاقیه های آنها نیز خواهد بود. این الحاقیه ها به امور و مسائل علمی، فنی و اداری محدود خواهد بود.
۲- جز در مواردی که پروتکل در مورد الحاقیه های خود به نحو دیگری پیش بینی نموده باشد، رویه ذیل در خصوص پیشنهاد، تصویب و به اجرا درآمدن الحاقیه های منضم به این کنوانسیون یا به الحاقیه های هر پروتکل قابل اجرا خواهد بود:
الف – الحاقیه های منضم به کنوانسیون حاضر طبق رویه مذکور در بندهای ۲ و ۳ ماده ۹ پیشنهاد و تصویب خواهد شد، در حالی که الحاقیه های پروتکلها طبق رویه مندرج در بندهای ۲ و ۴ ماده ۹ پیشنهاد و پذیرش می گردند.
ب – هر طرفی که قادر نباشد یک الحاقیه اضافی به این کنوانسیون یا یک الحاقیه به هر پروتکلی که خود طرف آن است تصویب نماید، باید مرجع امانت دار را ظرف مدت شش ماه از تاریخ اعلام تصویب از طرف مرجع امانت دار، از این امر مطلع سازد، مرجع مزبور می بایستی بدون تأخیر همه اعضا را از دریافت این اعلام تصویب آگاه سازد. هر یک از اعضا می تواند در هر زمان به جای مخالفت قبلی خود، اعلام تصویب نماید و الحاقیه ها از آن زمان برای آن طرف لازم الاجرا خواهد گردید.
ت – به محض انقضای شش ماه از تاریخ ارسال اطلاعیه از طرف مرجع امانت دار، الحاقیه برای همه طرفهای این کنوانسیون یا هر پروتکل مربوط، که اطلاعیه ای طبق مفاد بند (ب) فوق، تسلیم نکرده اند قابل اجرا خواهد گردید.
۳-پیشنهاد، تصویب و لازم الاجرا گردیدن اصلاحیه های الحاقیه های این کنوانسیون یا هر یک از پروتکلهای آن تابع روش مذکور برای پیشنهاد، تصویب و لازم الاجرا گردیدن الحاقیه های کنوانسیون یا الحاقیه های پروتکلها خواهد بود و الحاقیه ها و اصلاحیه ها تا زمانی که اصلاحیه این کنوانسیون یا پروتکل مربوط به مرحله اجرا درنیامده است، لازم اجرا نخواهد شد.
۴-هرگاه یک الحاقیه اضافی یا یک اصلاحیه الحاقی موکول به اصلاحیه ای بر این کنوانسیون یا یک پروتکل گردد، الحاقیه اضافی یا اصلاحیه الحاقی تا زمانی که اصلاحیه این کنوانسیون یا پروتکل مربوط به مرحله اجرا در نیامده است، لازم الاجرا نخواهد شد.
ماده ۱۱
حل و فصل اختلافات
۱- در صورت بروز اختلاف بین امضاکنندگان، در مورد تفسیر یا اجرای این کنوانسیون، طرفهای ذیربط می بایستی از طریق مذاکره به حل و فصل آن مبادرت ورزند.
۲- هر گاه طرفهای ذیربط نتوانند از طریق مذاکره به حل و فصل اختلاف نائل آیند، می توانند مشترکاً مساعی جمیله و یا وساطت شخص ثالثی را تقاضا نمایند.
۳- هنگام تصویب، پذیرش، تأیید یا الحاق این کنوانسیون، یا هر زمان بعد از آن، یک دولت یا سازمان یکپارچه سازی اقتصادی منطقه ای می تواند کتباً به مرجع امانت دار اعلام دارد که در مورد اختلافی که هنوز طبق بندهای ۱ و ۲ فوق حل نشده است، یک و یا دو طریق اجباری حل و فصل اختلاف مشروحه در ذیل را خواهد پذیرفت:
الف – داوری طبق روش مصوب در اولین جلسه عادی کنفرانس امضاکنندگان.
ب – تسلیم اختلاف به دیوان بین المللی دادگستری.
۴-هرگاه اعضا کنوانسیون طبق بند ۳ فوق این روش و یا هر روش دیگری را نپذیرند، اختلاف حسب بند ۵ به سازش ارجاع می شود، مگر آنکه اعضا به نحو دیگری توافق نمایند.
۵-کمیسیون سازش به درخواست یکی از طرفهای اختلاف تشکیل می شود، کمیسیون مرکب خواهد بود از تعداد مساوی اعضا تعیین شده از جانب هر یک از طرفهای ذیربط و رئیس کمیسیون مشترکاً به وسیله اعضا منصوب هر طرف انتخاب خواهد گردید. رأی کمیسیون قطعی و توصیه آمیز می باشد و طرفها می بایستی آنرا با حسن نیت مورد توجه قرار دهند.
۶-مفاد این ماده در مورد هر پروتکل دیگری قابل اجرا بوده مگر آنکه در پروتکل مربوط به نحو دیگری پیش بینی شده باشد.
ماده ۱۲
امضا این کنوانسیون برای امضای دولتها یا سازمان منطقه ای یکپارچه سازی اقتصادی در وزارت امور خارجه فدرال جمهوری اتریش در وین از تاریخ ۲۲ مارس ۱۹۸۵ تا ۲۱ سپتامبر ۱۹۸۵ و در مقر اصلی سازمان ملل متحد در نیویورک از ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۵ تا ۲۱ مارس ۱۹۸۶ مفتوح خواهد بود.
ماده ۱۳
تصویب ، پذیرش یا موافقت
۱-این کنوانسیون و کلیه پروتکلهای آن تابع مقررات تصویب، پذیرش یا موافقت دولتها یا سازمانهای منطقه ای یکپارچه سازی اقتصادی خواهد بود. مدارک مربوط به تصویب، پذیرش یا موافقت نزد مرجع امانت دار تودیع خواهد گردید.
۲- هر سازمانی که در بند ۱ فوق به آن اشاره شده است و به عضویت این کنوانسیون یا هر پروتکل منضم به آن درمی آید، بدون آنکه دولتهای عضو آن سازمان امضاکننده کنوانسیون باشند، مکلف به اجرای تعهدات موضوع کنوانسیون یا پروتکل آن، حسب مورد خواهد بود. در مورد سازمانهایی که یک یا چند دولت عضو آنها عضو کنوانسیون یا پروتکل مربوطه می باشند. سازمان و دولتهای عضو آن در مورد مسئولیتهای مربوط به ایفای تعهدات خود به موجب کنوانسیون یا پروتکل، حسب مورد، تصمیم خواهند گرفت. در این گونه موارد، سازمان و دولتهای عضو حق نخواهند داشت حقوق تحت کنوانسیون یا پروتکل مربوط را توأماً اعمال نمایند.
۳- سازمانهای مذکور در بند ۱ فوق می بایستی در اسناد مربوط به تصویب، پذیرش و موافقت خود حدود صلاحیت خود را نسبت به امور موضوع کنوانسیون یا پروتکل مربوطه اعلام نمایند. همچنین این سازمانها می بایستی مرجع امانت دار را از هر گونه تغییر در حدود صلاحیتشان مطلع کنند.
ماده ۱۴
الحاق
۱-از زمانی که مهلت امضا کنوانسیون حاضر یا پروتکل مربوطه منقضی می گردد و هر پروتکل مربوط به آن برای الحاق توسط دولتها و سازمانهای منطقه ای یکپارچه سازی اقتصادی مفتوح خواهد بود. مدارک الحاق می بایستی نزد مرجع امانت دار ایداع(دریافت) گردد.
۲-سازمانهای مورد اشاره در بند ۱ فوق می بایستی در مدارک الحاق خود حدود صلاحیت خود را نسبت به امور موضوع کنوانسیون یا پروتکل مربوطه اعلام نمایند. این سازمانها نیز می بایستی مرجع امانتدار را از هر گونه تغییرات عمده در حدود صلاحیت خود مطلع سازند.
۳-مقررات بند ۲ ماده ۱۳، نسبت به سازمانهای منطقه ای یکپارچه سازی اقتصادی که به این کنوانسیون یا هر پروتکل مربوط به آن ملحق می شوند، اعمال خواهد گردید.
ماده ۱۵
حق رأی
۱-هر یک از امضاکنندگان این کنوانسیون یا پروتکل مربوط به آن حق یک رأی خواهد داشت.
۲- جز در مورد پیش بینی شده در بند ۱ فوق، سازمانهای منطقه ای یکپارچه سازی اقتصادی می بایستی حق خود را در اموری که در حیطه صلاحیتشان است، با دادن تعدادی رأی مساوی، تعداد دولتهای عضو خود که اعضای کنوانسیون یا پروتکل مربوط بدان هستند اعمال نمایند. هر گاه دولتهای عضو آنها حق رأی خود را اعمال کرده باشند، این سازمانها نمی بایستی از حق رای خود استفاده نمایند و بالعکس.
ماده ۱۶
ارتباط بین کنوانسیون و پروتکل های آن
۱- یک دولت یا یک سازمان منطقه ای یکپارچه سازی اقتصادی نمی تواند به عضویت یک پروتکل درآید، مگر آنکه از قبل طرف کنوانسیون بوده و یا در همان زمان به عضویت آن داخل شود.
۲-تصمیمات مربوط به هر پروتکل فقط می بایستی به وسیله طرفهای آن پروتکل اتخاذ گردد.
ماده ۱۷
لازم الاجرا گردیدن
۱-کنوانسیون حاضر در نودمین روز پس از تاریخ ایداع بیستمین سند مربوط به تصویب، پذیرش موافقت یا الحاق لازم الاجرا خواهد شد.
۲- کلیه پروتکلها، جز در مواردی که به نحو دیگری پیش بینی شده باشد در نودمین روز پس از تاریخ ایداع یازدهمین سند تصویب، پذیرش یا موافقت با پروتکل یا الحاق بدان لازم الاجرا خواهد گردید.
۳- برای هر طرفی که این کنوانسیون را پس از ایداع بیستمین سند تصویب، پذیرش موافقت یا الحاق، تصویب قبول و یا تایید می کند یا بدان ملحق می شود، کنوانسیون در نودمین روز بعد از تاریخ ایداع مدارک تصویب، پذیرش، موافقت یا الحاق آن طرف لازم الاجرا خواهد گردید.
۴-جز در مواردی که به نحو دیگری در پروتکل قید شده باشد کلیه پروتکلها برای طرفی که بعد از لازم الاجرا شدن آن طبق بند ۲ فوق آنرا تصویب، قبول و یا تأیید می کند یا بدان ملحق می گردد. در نودمین روز بعد از تاریخ ایداع مدارک تصویب، پذیرش، موافقت یا الحاق توسط آن طرف یا در تاریخی که کنوانسیون برای آن طرف قابل اجرا می شود، هر کدام دیرتر باشد، لازم الاجرا می گردد.
۵- به منظور اجرای بند ۱ و ۲ فوق هر یک از مدارک ایداع شده توسط یک سازمان منطقه ای یکپارچه سازی اقتصادی به عنوان مدرک اضافی بر مدارکی که دولتهای عضو آن سازمان ایداع کرده اند، محسوب نخواهد شد.
ماده ۱۸
شروط هیچ شرطی در این کنوانسیون پیش بینی نشده است.
ماده ۱۹
رجوع
۱- در هر زمان پس از چهار سال از تاریخ لازم الاجرا گردیدن این کنوانسیون برای یکی از اعضا عضو مزبور می تواند با اعلام کتبی به مرجع امانت دار از الحاق خود به کنوانسیون رجوع نماید.
۲-جز در مواردی که به نحو دیگری در پروتکل پیش بینی شده باشد، در هر زمان پس از چهار سال از تاریخ لازم الاجرا گردیدن پروتکل برای یکی از اعضا عضو مزبور می تواند با اعلام کتبی به مرجع امانت دار الحاق خود به پروتکل را مسترد دارد.
۳- چنین رجوع بعد از انقضای یک سال از تاریخ وصول آن توسط مرجع امانت دار، یا هر تاریخ بعدی که در اعلامیه رجوع مشخص شده باشد، مؤثر خواهد بود.
۴-رجوع هر طرفی از الحاق خود به این کمیسیون، به منزله رجوع آن طرف از کلیه پروتکلهایی است که عضویت آن را داشته است.
ماده ۲۰
مرجع امانت دار
۱-دبیر کل سازمان ملل متحد وظایف امانت دار این کنوانسیون و هر پروتکل مربوط به آن را به عهده خواهد داشت.
۲-مرجع امانت دار اعضای کنوانسیون را به ویژه از موارد ذیل مطلع خواهد ساخت:
الف – امضای این کنوانسیون و هر پروتکل مربوط به آن و ایداع مدارک تصویب، پذیرش، موافقت یا الحاق طبق مواد ۱۳ و ۱۴٫
ب – تاریخی که کنوانسیون و هر پروتکل مربوط به آن طبق ماده ۱۷ لازم الاجرا خواهد گردید.
ت – اعلامیه های رجوع انجام شده طبق ماده ۱۹٫
ت – اصلاحیه های مصوبه در خصوص کنوانسیون یا هر پروتکل مربوط به آن، پذیرش آنها توسط اعضا و تاریخ لازم الاجرا گردیدن آنها طبق ماده ۹٫
ث – کلیه مکاتبات مربوط به تصویب و موافقت با الحاقیه ها و اصلاحیه الحاقیه ها طبق ماده ۱۰٫
ج – اطلاعیه های سازمان منطقه ای یکپارچه سازی اقتصادی در مورد حدود صلاحیت آنها نسبت به امور موضوع این کنوانسیون و یا هر پروتکل مربوط به آن و همچنین تغییرات انجام شده در آنها.
چ – اعلامیه های تسلیم شده طبق بند ۳ ماده ۱۱٫
ماده ۲۱
متون معتبر
اصل این کنوانسیون که به زبانهای عربی، چینی، انگلیسی، فرانسه، روسی و اسپانیایی تهیه گردیده و کلیه آنها از اعتبار واحدی برخوردارند می بایستی نزد دبیر کل سازمان ملل متحد ایداع شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر