کنوانسیون منطقه ای کویت برای ھمکاری درباره حمایت و توسعه محیط زیست دریائی

کنوانسیون منطقه ای کویت برای همکاری درباره حمایت از محیط زیست دریائی در برابر آلودگی
حکومت دولت بحرین

دولت ایرانکومت جمهوری عراق

حکومت دولت کویت
حکومت سلطنت عمان
حکومت دولت قطر
حکومت پادشاهی عربسان سعودی
حکومت دولت امارت عربی متحده

با درک این حقیقت که آلودکی محیط زیست دریائی منطقه مشترک بین بحرین – ایران- عراق- کویت- عمان- قطر- عربستان سعودی و امارات عربی متحده به نفت و سایر مواد مضره یا سمی ناشی از فعالیت های انسان در خشکی یا در دریا بخصوص از طریق تخلیه بی رویه و بدون نظارت این مواد و ایجاد خظر روزافزون برای حیات دریائی و شیلات و سلامت انسان واستفاده های تفریحی از سواحل و سایر تسهیلات رفاهی می نماید.

با توجه به خصوصیاتت ویژه هیدروگرافیک و اکولوژیک محیط زیست دریایی منطقه و آسیب پذیری خاص آن نسبت به آلودگی.
با آگاهی از ضرورت حصول اطمینان از اینکه فعالیتهای مربوط به توسعه شهر و روستاها و در نتیجه استفاه از زمین باید بنحوی صورت پذیرد که حتی الامکان منابع دریائی و تاسیسات و وسایل رفاهی سواحل حفظ شود و این توسعه به محیط زیست دریایی لطمه واردنسازد.
با اعتقاد به حصول اطمینان از اینکه جریانات توسعه صنعتی به هیچ وجه به محیط زیست دریائی در منطقه آسیب نرساند ومنابع زنده در آن وهمچنین سلامت انسان را بخطر نیاندازد.
با وقوف بر لزوم اتخاذ یک روش مدیریت جامع در مورد استفاده از محیط زیست دریائی و نواحی ساحلی که نیل به هدفهای مربوط به محیط زیست و عمران وتوسع را بنحوی هماهنگ امکان پذیر سازد.
با آگاهی از نیاز به تنظیم دقیق یک برنامه پژوهشی ومراقبت و ارزیابی با توجه به کمبود اطلاعات علمی در خصوص الودگی دریا در منطقه.
با توجه به اینکه دولتهای منطقه مسئولیت خاصی برای حفظ محیط زیست دریائی آن بعهده دارند.
با آگاهی از اهمیتی که همکاری و هماهنگی اقدامات بر اساس منطقه ای با هدف حمایت از محیط زیست دریائی منطقه به سود کلیه طرفهای ذینفع منجمله نسلهای آینده دارد.
با در نظر گرفتن کنوانسیون های بین المللی موجودی که با کمیسیون حاضر ارتباط دارند-
بشرح زیر موافقت می نمایند:

ماده ۱
تعریفات
از لحاظ کنوانسیون حاضرک
الف- مقصود از ((آلودگی دریائی)) داخل کردن مواد یا انرژی در محیط زیست دریائی بوسیله انسان به طور مستقیم یا غیر مستقیم می باشد که اثرات زیان بخش مانند آسیب منابع زنده و خطر برای سلامت انسان وایجاد کمانع در فعالیتهای دریای از جمله ماهیگیری و لطمه به کیفیت از لحاظ استفاه از آب دریا وکاهش وسایل رفاهی به بار آورد یا احتمال ایجاد اینگونه خطرات را در بر داشته باشد.
ب- مقصوداز((مراجع ملی))مرجعی است که هر دولت متعاهد بعنوان مسئول هماهنگ ساختن مساعی ملی برای اجرای این کنوانسیون و پروتکلهای آن تعیین نموده است.
ج- مقصود از((سازمان)) سازمانی است که دول متعاهد طبق بندالف ماده ۱ تاسیس نموده اند.
د- مقصود از((دبیرخانه)) دبیرخانه سازمان است که طبق ماده ۱۶ تشکیل می گردد.
ه- مقصود از((طرح عملیاتی)) طرح عملیاتی برای حمایت و توسعه محیط زیست دریائی و نواحی ساحلی بین بحرین- ایران- عراق – کویت- عمان- قطر- عربستان سعودی و امارات عربی متحده می باشد که در کنفرانس منطقه ای نمایندگان تام الاختیار کویت درباره حمایت وتوسعه محیط زیست دریائی و نواحی ساحلی که از تاریخ ۱۵ تا ۲۳ آلأوریل ۱۹۷۸ منعقد گردید به تصویب رسیده است.
ماده ۲
شمول جغرافیائی
الف- کنوانسیون حاضر شامل محدوده دریایی منطقه است که از جنوب محدود است به خطوطی که نقاط جغرافیای زیر را بهم وصل می کند:
از راس ضربت علی به مختصات ۱۶ درجه و ۳۹ دقیقه شمالی و ۵۳ درجه و ۳ دقیقه ۳۰ ثانیه شرقی
به نقطه ای با مختصات ۱۶ درجه شمالی و ۵۳ درجه و ۲۵ دقیقه شرقی

به نقطه ای با مختصات ۱۷ درجه و شمالی ۵۶ درجه و ۳۰ دقیقه شرقی
به نقطه ای با مختصات ۲۰ درجه و ۳۰ دقیقه شمالی و ۶۰ درجه شرقی
سپس به راس الفاسته با مختصات ۲۵ درجه و ۴ دقیقه شمالی و ۶۱ درجه و ۲۵ دقیقه شرقی
( که از این پس منطقه دریایی نامیده خواهد شد.)

ب- محدوده دریائی شامل آبهای داخلی دولتهای متعاهد نخواهد بود مگر در مواردیکه بنحوی دیگر در کنوانسیون حاضر و یا در هر یک از پروتکل های مربوطه تعیین شده باشد.

ماده۳
تعهدات عمومی
الف- دولتهای متعاهد- منفردا” و یا مشترکا” کلیه اقدامات لازم را طبق این کنوانسیون و پروتکلهای لازم الاجرائی که در آن عضویت دارند برای جلوگیری یا کاستن از آلودگی محیط زیست در منطقه دریائی ومبارزه با آلودگی اتخاذ خواهند نمود.
ب- علاوه بر پروتکل همکاری منطقه ای برای مبارزه با آلودکی ناشی از نفت و سایر مواد مضره در موارد اضطراری که همزمان با این کنوانسیون برای امضاء مفتوح گردیده است- دولتهای متعاهد در تنظیم و تصویب پروتکلهای دیگری که متضمن اقدامات و خط مشی ها و ضوابط مورد توافق برای اجرای این کنوانسیون باشد همکاری خواهند کرد.
ج – دولتهای متعاهد ضوابط و قوانین ومقررات ملی مورد لزوم برای انجام موثر تعهد مقرر در بند الف این ماده را وضع و کوشش خواهند کر که سیاستهای ملی خود را از این حیث هماهنگ سازند و برای این منظور یک مرجع ملی تعیین نمایند.
د- دولتهای متعاهد به منظور وضع واتخاذ ضوابط منطقه ای و رویه ها و خط مشی های توصیه شده برای جلوگیری و یا کاستن از آلودگی از کلیه منابع آلودگی و مبارزه با آن موافق با هدفهای این کنوانسیون- با سازمانهای صلاحیتدار بین المللی و منطقه ای و ناحیه ای همکاری نموده و یکدیگر را در انجام تعهدات خود مساعدت خواهند کرد.
ه- دولتهای متعاهد منتهای کوشش خود را بعمل خواهند آورد تا اطمینان حاصل کنند که اجرای این کنوانسیون موجب تبدیل یک نوع آلودگی به نوعی دیگر که ممکن است برای محیط زیست زیان بخش باشد نخواهد شد.
ماده ۴
آلودگی از کشتی ها
دولتهای متعاهد کلیه اقدامات مناسب را که طبق کنوانسیون و با رعایت مقررات قابل اجرای قوانین بین المللی برای جلوگیری از آلودگی وکاهش آن ومبارزه با آلودگی در منطقه دریایی که از تخلیه عمدی یا تصادفی موادی از کشتی ها ناشی می شود معمول خواهند داشت ومراقبت خواهند کرد که مقررات قابل اجرای بین المللی مربوط به کنترل این نوع آلودگی منجمله سربار کردن و آب توازن مجزا و مخازن و روشهای شستشوی مخازن با نفت خام رعایت گردد.

ماده ۵
آلودگی ناشی از تخلیه مواد زاید از کشت یووسایط نقلیه هوایی
دولتهای متعاهد کلیه اقدامات مناسب را جهت جلوگیری از آلودگی و کاهش آن و مبارزه با آلودگی در منطقه دریایی که از تخلیه مواد زاید و سایر مواد از کشتی ها و وسایط نقلیه هوایی ناشی می شود معمول خواهند داشت و مراقبت بعمل خواهند آورد که مقررات قابل اجرای بین المللی مربوط به کنترل این نوع آلودگی طبق آنچه در کنوانسیون های بین المللی مربوطه پیش بینی شده است بنحو موثری در منطقه دریایی رعایت گردد.

ماده۶
آلودگی ناشی از منابع وقاع در خشکی
دولتهای متعاهد کلیه اقدامات لازم را برای جلوگیری و کاستن از آلودگی ناشی از موادی که از خشکی- از راه هوا یا مستقمیا” از ساحل به منطقه دریایی داخل می شود منجمله مواد زاید و فاضلاب ها معمول خواهند داشت.

ماده۷
آلودگی ناشی از اکتشاف و بهره برداری در بستر دریای سرزمینی و زیر بستر آن و فلات قاره
الف- دولتهای متعاهد کلیه اقدامات لازم را برای جلوگیری و کاستن از آلودگی و مبارزه با آن در منطقه دریائی که از عملیات اکتشافی وب هره برداری در بستر دریای سرزمینی و زیر بستر آن و فلات قاره ناشی می شود منجمله جلوگیری از حوادث ومقابله با موارد اضطراری آلودگی که موجب صدمه به محیط زیست دریایی می گردد بعمل خواهند آورد.

ماده ۸
آلودگی ناشی از سایر فعالیتهای انسان
دولتهای متعاهد- کلیه اقدامات لازم را جهت جلوگیری و کاستن از آلودگی ناشی از احیای اراضی ولایروبی های مربوط و لایروبی ساحلی بعمل خواهند آورد و با اینگونه آلودگی مبارزه خواهند نمود.

ماده ۹
همکاری برای مقابله با موارد اضطراری آلودگی
الف- دولتهای متعاهد منفردا” و یا مشترکا” کلیه اقدامات لازم منجمله اقداماتی را که برای حصول اطمینان از آمادگی تجهیزات و وسایل کافی و پرسنل واجد شرایط به منظور مقابله با موارد اضطراری آلودگی در منطقفه دریائی بدون توجه به علت آن و برای کاهش یا رفع خسارت ناشی از آن ضروری است- معمول خواهند داشت.
ب – هر یک از دولتهای متعاهد که از مورد اضطراری آلودگی در منطقه دریائی مطلع شود باید بدون تاخیر مراتب را بسازمان مذکور در ماده ۱۶ و توسط دبیرخانه یا مستقمیا” به هر دولت متعاهدی که ممکن است از چنین مورد اضطراری آسیب پذیر اطلاع دهد.

ماده ۱۰
همکایهای علمی و فنی
الف- دولتهای متعاهد مستقمیا” یا در صورت لزوم از طریق سازمانهای ذیصلاح بین المللی در زمینه تحقیقات علمی- کنترل و ارزیابی مربوط به آلودگی در منطقه دریائی همکاری خواهند نمود- و اطلاعات حاصله و دانستنی های علمی را جهت اجرای این کنوانسیون و هر یک از پروتکل های آن مبادله خواهند کرد.
ب – دولتهای متعاهد که با همکاری سازمانهای صلاحیتدار منطقه ای یا بین المللی به منظور تدوین وایجاد هماهنگی برنامه های ملی تحقیقاتی ومراقبت وارزیابی مربوط به هر گونه آلودگی در منطقه دریائی و همچنین ایجاد شبکه منطقه ای به منظور حصول اطمینان از هماهنگی این برنامه ها یا یکدیگر همکاریهای بیشتری خواهند کرد. بدین منظور هر دولت متعاهد مرجع ملی مسئول تحقیقات وکنترل آلودگی در قلمرو ملی خود تعیین خواهد نمود و در برنامه های بین المللی برای تحقیقات وکنترل آلودگی در خارج از قلمرو خود شرکت خواهند نمود.

ماده ۱۱
ارزیابی محیط زیست
الف – هر یک از دولتهای متعاهد کوشش خواهد کرد در کلیه فعالیتهای برنامه ریزی که متضمن اجرای پروژه هائی در داخل سرزمین خود وب خصوص در مناطق ساحلی که ممکن است خطر ایجاد آلودگی در منطقه دریائی نماید- ارزیابی اثرات بالقوه این فعالیتها را بر محیط زیست منظور نماید.
ب- دولتهای متعاهد می توانند با مشورت دبیرخانه روشهائی برای انتشار اطلاعات مربوط به فعالیتهای مذکور در بند الف فوق اتخاذ نمایند.
ج – دولتهای متعاهد تقبل می کنند که منفردا” یا مشترکا” رهنمودهای فنی و غیره طبق روشهای فنی معمول به منظور کمک به برنامه ریزی پروژه های عمرانی خود را به نحوی تهیه نمایند که اثرات زیان بخش آنها بر محیط زیست دریایی بحداقل کاهش داده شود. در این مورد در صورت اقتضاء استاندارهای بین المللی می تواند ملاک عمل قرا رگیرد.

ماده ۱۲
کمکهای فنی وغیره
دولتهای متعاهد مستقمیا” یا از طریق سازمانهای صلاحیت دار منطقه ای یا بین المللی در تهیه و تنظیم برنامه های کمکهای فنی وغیر در زمینه های مربوط به آلودگی دریا و با همکاری سازمان مذکور در ماده ۱۶ با یکدیگر همکاری خواهند کرد.

ماده ۱۳
مسئولیت و جبران خسارت
دولتهای متعاهد- متقبل می شوند که در تدوین و قبول مقررات وروشهای مربوط به تعیین موارد زیر با یکدیگر همکاری کنند:
الف – مسئولیت مدنی و جبران خسارت ناشی از آلودگی محیط زیست دریا- با درنظر گرفتن مقرارت بین المللی مربوطه- و
ب- مسئولیت و جبران سخارت از نقض تعهدات این کنوانسیون و پروتکل های آن

ماده ۱۴
مصونیت ناشی از حاکمیت دولت
کشتی های جنگی یا سایر کشتی هائیکه در خدمت یا مالکیت دولت بوده و برای خدمات غیر بازرگانی مورد استفاه قرا می گیرند مشمول مقررات این کنوانسیون نخواهند بود. هر یک از دولتهای متعاهد حتی الامکان کوشش خواهد کرد که کشتی های جنگی خود وکشتی های دیگر که متلعق به آن دولت بوده یا بوسیله آن اداره و فقط برای خدمات بازرگانی دولتی بکار برده می شوند مقررات این کنوانسیون را در جلوگیری از آلودگی محیط زیست دریایی رعایت کنند.

ماده ۱۵
عدم شمول
هیچ چیز در این کنوانسیون به حقوق یا دعاوی هیچیک از دولتهای متعاهد نسبت به ماهیت یا حدود قلمرو حاکمیت دریایی آن دولت که ممکن است طبق حقوق بین الملل ایجاد گردد- لطمه ای وارد نخواهد ساخت.

ماده۱۶
سازمان منطقه ای برای حمایت از محیط زیست دریائی
الف- دولتهای متعاهد بدینوسیله یک سازمان منطقه ای برای حمایت از محیط زیست دریائی تاسیس می کنند که مقر دائمی آن در کویت قرار خواهد داشت.
ب- سازمان از ارگانهای زیر تشکیل خواهد گردید:
(۱)یک شورا متشکل از نمایندگان دولتهای متعاهد که وظایف مندرج در بند(د) ماده ۱۷ را انجام خواهد داد.
(۲) یک دبیرخانه که وظایف مندرج در بند الف ماده ۱۸ را انجام خواهد داد.
(۳)یک کمیسیون قضائی برای حل اختلافات که ترکیب و حدود اختیارات و آئین نامه در اولین اجلاس شورا تعیین خواهد شد.

ماده ۱۷
شورا
الف- جلسات شورا طبق بند الف ماده ۱۸ وبندب ماده ۳۰ تشکیل خواهد شد.
شورا سالی یکبار جلسات عادی تشکیل خواهد داد. جلسات فوق العاده شورا بنا به تقاضای حداقل یک دولت متعاهد با تائید یک دولت متعاهد دیگر یا بنا به تقاضای دبیر اجرائی با تائید حداقل دو دولت متعاهد تشکیل خواهد گردید. جلسات شورا در مقر سازمان یا در هر جائی که با مشورت بین دولت متعاهد مورد توافق قرار گیرد تشکیل خواهد شد. سه چهارم دولت متعاهد حد نصاب لازم را تشکیل خواهند داد.
ب- ریاست شورا به ترتیب الفبائی نام کشورها بزبان انگلیس به نوبت به هر یک از آنها محول خواهد گردید. رئیس شورا مدت یک سال در سمت خود انجام وظیفه خواهد کرد و طی مدت ریاست نمی تواند بعنوان نماینده دولت خود خدمت کند. چنانچه پست ریاست خالی شود دولت متعاهد یکه عهده دار ریاست شورا می باشد جانشین برای احراز این مقام تعیین خواهد کرد تا پایان نوبت ریاست آن دولت در سمت مذکور باقی بماند.
ج- روش اخذ رای در شورا بشرح زیر خواهد بود:
(۱)هر دولت متعاهد دارای یک رای خواهد بود.
(۲)تصمیمات مربوط به موضوعات ماهوی با اتفاق آراء دولت متعاهد حاضر و شرکت کننده در رای اتخاذ خواهد گردید.
(۳)تصمیمات مربوط به امور آئین نامه ای با اکثریت سه چهارم آراء دولت متعاهد حاضر و شرکت کننده در رای اتخاذ شرکت خواهد شد.
د-وظایف شورا بشرح زیر است :
(۱)بررسی مرتب اجرا یکنوانسیون و پروتکل های آن و برنامه های عملیاتی مذکور در بند(ه)ماده۱
(۲)بررسی وارزیابی وضع آلودگی دریا و اثرات آن بر منطهق دریائی براساس گزارشهایی که از طرف دولتهای متعاهد و سازمانهای صلاحتیدار بین المللی یا منطقه ای دریافت می دارد.
(۳)تصویب یا بررسی یا اصلاح الحاقیه های کنوانسیون و پروتکلهای آن بر حسب مورد طبق مقررات ماده ۲۱٫
(۴)دریافت و بررسی گزارشهائیکه طبق ماده ۹ و۲۳ توسط دولتهای متعاهد ارسال می گردد.
(۵)بررسی گزارش هائیکه توسط دبیرخانه راجع به مسائل مربوط به کنوانسیون و موضوعات مربوط به اداره سازمان تهیه می گردد.
(۶)توصیه راجع به تصویب پروتکل الحاقی یا هر اصلاحیه به کنوانسیون یا پروتکل های آن طبق مواد ۱۹ و۲۰٫
(۷) ایجاد ارگان های فرعی و گروههای کار موقت که ممکن است برای بررسی مسایل مربوط به کنوانسیون و پروتکلهای آن در الحاقیه های کنوانسیون و پروتکل های آن لازم باشد.
(۸) انتصاب یک دبیر اجرائی و تنظیم مقرراتی برای انتصاب کارمندان دیگر دبیرخانه بوسیله دبیر اجرائی.
(۹)بررسی مرتب وظایف دبیرخانه
(۱۰)بررسی مبادرت به هر اقدام اضافی که ممکن است برای نیل به هدفهای کنوانسیون و پروتکلهای آن لازم باشد.

ماده ۱۸
دبیرخانه
الف- دبیرخانه شامل دبیراجرائی و پرسنل لازم برای انجام وظائف زیر خواهد بود:
(۱)تشکیل و تهیه تدارکات جلسات شورا و ارگان های فرعی آن و گروه های کار موقت مندرج در ماده ۱۷ و کنفارنسهای مندرج در مواد ۱۹ و۲۰٫
(۲) ارسال اطلاعیه ها و گزارشها و سایر اطلاعاتیکه طبق مواد ۹ و ۲۳ دریافت می دارد.
(۳)بررسی سوالاتی که از طرف دولت متعاهد بعمل آمده یا اطلاعاتیکه از طرف آنها ارسال گردیده و مشورت با آنها درباره مسائل مربوط به کنوانسیون و پروتکل ها و الحاقیه های آن.
(۴)تهیه گزارش راجع به مسائل مربوط به کنوانسیون و اداره امور سازمان.
(۵)ایجاد- نگهداری وانتشار مجموعه قوانین ملی کلیه دولتهای متعاهد درباره محیط زیست دریائی.
محیط زیست دریائی.
(۶) ایجاد ترتیبات لازم در صورت تقاضا برای تامین کمک فنی و راهنمائی برای تهیه طرح قوانین مربوطه ملی به منظور اجرای موثر کنوانسیون و پروتکل های آن.
(۷) ایجاد ترتیبات لازم برای برنامه های کارآموزی در زمینه های مربوط به اجرای کنوانسیون و پروتکل های آن.
(۸) اجرای وظایفی که طبق پروتکل های کنوانسیون برای آن تعیین شده است.
(۹) انجام وظایف دیگری که ممکن است توسط شورا برای اجرای کنوانسیون و پروتکل های مربوطه برای آن تعیین گردد.
ب- دبیر اجرائی بالاترین مقام اداری سازمان خواهد بود و وظایفی را که برای اداره امور کنوانسیون حاضر لازم است و وظایف دبیرخانه وسایر وظائفی که از طرف شورا طبق آئین نامه ومقررات مالی آن به دبیر اجرائی محول می گردد انجام خواهد داد.

ماده ۱۹
تصویب پروتکل های الحاقی
هر دولت متعاهد می تواند طبق بند ب ماده ۳ در کنفرانس دیپلماتیک دولتی متعاهد که بنا به درخواست حداقل سه دولت متعاهد توسط دبیرخانه تشکیل می گردد پروتکل های الحاقی برای کنوانسیون حاضر پیشنهاد نماید. پروتکل های الحاقی با اتفاق آراء دولتهای متعاهد حاضر و شرکت کننده در رای به تصویب خواهد رسید.

ماده ۲۰
اصلاحیه های کنوانسیون و پروتکل های آن
الف- هر یک از دولتهای متعاهد عضو کنوانسیون حاضر یا هر یک از پروتکل های آن می تواند در کنفرانس دیلماتیک که بنا به تقاضای حداقل سه دولت متعاهد توسط دبیرخانه تشکیل می گردد اصلاحیه هائی بر کنوانسیون و پروتکل های مربوطه پیشنهاد نماید. اصلاحیه های کنوانسیون و پروتکل های مربوطه به اتفاق آراء دولت های متعاهد حاضر و شرکت کننده در رای تصویب خواهد شد.
ب- اصلاحیه های مربوط به کنوانسیون و به پروتکل های مصوب کنفرانس دیپلماتیک توسط دولت نگهدارنده برای پذیرش به کلیه دولتهای متعاهد ارسال خواهد شد. پذیرش اصلاحیه های مربوط به کنوانسیون یا به پروتکل های آن کتبا” به دولت نگهدارنده اطلاع داده خواهد شد. اصلاحیه هائی که طبق این مادهتصویب می شود از روز سی ام پس از اینکه دولت نگهدارنده اطلاعیه پذیرش از سه چهارم دولت های متعاهد کنوانسیون یا پروتکل مربوطه دریافت داشت برای کلیه دولتهای متعاهد لازم الاجراء خواهد شد مگر برای آن دولتهائیکه به دولت نگهدارنده عدم پذیرش خود را اطلاع داده باشند.
ج- پس از لازم الاجراء شدن هر یک از اصلاحیه های مربوط به کنوانسیون یا پروتکل هر دولت متعاهد جدیدی که به کنوانسیون یا به پروتکل های فوق الذکر محلق شود دولت متعاهد نسبت به متن اصلاح شده کنوانسیون یا پروتکل مورد نظر محسوب می گردد.

ماده ۲۱
الحاقیه ها و اصلاحیه های آنها
الف- الحاقیه های کنوانسیون یا هر پروتکل جزء لاینفک کنوانسیون یا پروتکل مربوطه خواهد بود.
ب- روش تصویب و لازم الاجراء شدن اصلاح هر یک از الحاقیه های کنوانسیون یا الحاقیه های هر یک از پروتکل ها بشرح زیر خواهد بود مگر آنکه بنحو دیگر در پروتکل مربوطه پیش بینی شده باشد:
(۱) هر یک از دولتهای عضو کنوانسیون یا عضو یک پروتکل می تواند نسبت به الحاقیه های مربوطه در جلسات شورای مندرج در ماده ۱۷ پیشنهاد اصلاحی ارائه نماید.
(۲)تصویب این اصلاحیه ها درجلسات فوق الذکر باتفاق آراء خواهد بود.
(۳)دولت نگهدارنده مذکور در ماده ۳۰ اصلحیه هائی را که به این نحو تصویب می شوند بدون تاخیر به کلیه دولتهای متعاهد اعلام خواهد نمود:
(۴) هر یک از دولت متعاهد که نسبت به اصلاحیه مربوط به الحاقیه های کنوانسیون یا الحاقیه های هر یک از پروتکل ها نظر دیگری داشته باشد باید نظر خود را کتبا” ظرف مدتی که هنگام تصویب اصلاحیه توسط دولتهای متعاهد مربوطه تعیین می شود به دولت نگهدارنده اعلام کند.
(۵)دولت نگهدارنده باید اطلاعیه هائی را که تحت بند فرعی قبل دریافت می دارد بدون تاخیر به اطلاع کلهی دولتهای متعاهد برساند.
(۶)پس از انقضای مدت مذکور در بند فرعی (۴) فوق اصلاحیه مربوط به الحاقیه برای کلیه دول عضو کنوانسیون یا عضو هر پروتلک که طبق مفاد بند فرعی مذکور اطلاهیه ای تسلیم نکرده باشد- لازم الاجراء شدن خواهد گردید.
ج- روش تصویب و لازم الاجراء شدن هر الحاقیه جدید مروبط به کنواهنسیون یا مربوط به هر یک از پروتکل ها با روش مورد به تصویب و لازم الاجراء شدن اصلاحیه های مربوط به الحاقیه ها طبق مقررات این ماه یکسان خواهد بود مشروط بر اینکه اگر کنوانسیون یا پروتکل مربوطه دارای اصلاحیه است الحاقیه جدید تا زمانیکه اصلاحیه مربوط به کنوانسیون یا به پروتکل مورد نظر لازم الاجراء نشده است الحاقیه جدید لازم الاجراء نخواهد شد.

ماده ۲۲
آئین نامه داخلی ومقررات مالی
الف- شورا در نخستین جلسه آئین نامه داخلی خود را تصویب خواهد کرد.
ب- شورا مقررات مالی را بخصوص برای تعیین مبلغ سهمیه هر یک از دولت متعاهد تصویب خواهد کرد.

ماده ۲۳
گزارشها
هر یک از دولتهای متعاهد گزارشهایی راجع به اقداماتی که در اجرای مقررات کنوانسیون و پروتکل های آن به شورا تسلیم خواهد کرد. نحوه ارسال و نوع گزارش از طرف شورا تعیین خواهد شد.

ماده ۲۴
نظارت بر اجرای کنوانسیون
دولتهای متعاهد در تهیه و تنظیم روشها برای اجرای موثر کنوانسیون و پروتکلهای آن از جمله کشف تخلفات – تشریک مساعی نموده و برای این مقصود از کلیه تدابیر عملی ومقتضی برای کشف آلودگی ومراقبت از محیط زیست منجمله ز روشهای مناسب برای ارسال گزارش و گردآوری اسناد ومدارک استفاده خواهند کرد.

ماده ۲۵
رفع اختلافات
الف- در صورت بروز اختلاف در تفسیر و تعبیر یا اجرای این کنوانسیون یا پروتکل های آن – دولت متعاهد از طریق مذاکره یا هر طریق مسالمت آمیز دیگر به انتخاب خود برای رفع اختلافات اقدام خواهند کرد.
ب- هرگاه دولتهای متعاهد طرف اختلاف نتوانند اختلاف خود را از طریق مذکور در بند الف فوق حل و فصل نمایند- اختلاف خود را به کمیسیون قضائی حل اختلافات مذکور در بندب (۳) ماده ۱۶ ارجاع خواهند کرد.

ماده ۲۶
امضاء
کنوانسیون حاضر و پروتکل همکاری منطقه ای برای مبارزه با آلودگی ناشی از نفت و سایر مواد مضره در موارد اضطراری از تاریخ ۲۴ آوریل تا ۲۳ ژوئیه ۱۹۷۸ در کویت برای امضاء هر یک از دولتهای شرکت کننده در کنفرانس نمایندگان تام الاختیار منطقه ای کویت درباره حمایت از محیط زیست دریائی و نواحی ساحلی که از ۱۵ تا ۲۳ آوریل ۱۹۷۸ به منظرو تصویب کنوانسیون و پروتکل تشکیل گردی مفتوح خواهد بود.

ماده ۲۷
تصویب – پذیرش – موافقت یا الحاق
الف – کنوانسیون حاضر و پروتکل مربوط به همکاری منطقه ای برای مبارزه با آلودگی ناشی از نفت و سایر مواد مضره در موارد اضطراری و هر پروتکل دیگر کنوانسیون منوط به تصویب – پذیرش یا موافقت دول مذکور در ماده ۲۶ خواهد بود.
ب-کنوانسیون حاضر و پروتکل همکاری منطقه ای برای مبارزه با آلودگی ناشی از نفت و سایر مواد مضره در موارد اضطراری از تاریخ ۲۴ ژوئیه ۱۹۷۸ برای الحاق دول مذکور در ماده ۲۶ مفتوح خواهد بود.
ج- هر دولتی که این کنوانسیون را تصویب کند یا آنرا بپذیرد یا با آن موافقت نماید یا به آن ملحق شود به منزله آن خواهد بود که پروتکل همکاری منطقه ای برای مبارزه با آلودگی ناشی از نفت و سایر مواد مضره در موارد اضطراری را تصویب کرده یا پذیرفته یا با آن موافقت نموده یا به آن ملحق شده است.
د- اسناد تصویب – پذیرش – موافقت یا الحاق به دولت کویت که عهده دار وظایف دولت نگهدارنه می باشد سپرده خواهد شد.

ماده ۲۸
اجرای کنوانسیون
الف -کنوانسیون حاضر و پروتکل همکاری منطقه ای برای مبارزه با آلودگی ناشی از نفت و سایر مواد مضره در موارد اضطراری در نودومین روز پس از تاریخ سپردن حداقل پنج سند تصویب یا پذیرش یا موافقت یا الحاق لازم الاجراء خواهد شد.

ماده ۲۹
خروج
الف- هر یک از دولتهای متعاهد می تواند در هر زمان پس از پنج سال از تاریخ لازم الاجراء شدن این کنوانسیون با اعلام کتبی به دولت نگهدارنده مبنی بر کناره گیری از عضویت در این کنوانسیون خارج می شود.
ب- هر یک از دولتهای متعاهد می تواند در هر زمان پس از پنج سال از تاریخ لازم الاجرا شدن هر پروتکل مربوط به این کنوانسیون با اعلام کتبی به دولت نگهدارنده مبنی بر خروج از عضویت در پروتکل مورد نظر خارج شود مگر آنکه در خود پروتکل به نحو دیگری پیش بینی شده باشد.
ج- خروج از عضویت نود روز پس از تاریخ اعلام کتبی به دولت نگهدارنده انجام خواهد پذیرفت.
د- خروج هر دولت متعاهد از نوانسیون به منزله خروج آن دولت از هر یک از پروتکلهایی است که در ا، عضویت دارد.
ه – خروج هر دولت متعاهد از پروتکل همکاری منطقه ای در موارد اضطراری آلودگی به منزله خروج آن دولت از کنوانسیون خواهد بود.

ماده ۳۰
مسئولیتهای دولت نگهدارنده کنوانسیون
الف- دولت نگهدارنده مراتب زیر را به دولتهای متاهد و دبیرخانه اطلاع خواهد داد:
(۱)امضای کنوانسیون حاضر و هر یک از پروتکل های آن و سپردن اسناد تصویب- پذیرش – موافقت یا الحاق طبق ماده ۲۷٫
(۲) تاریخی که کنوانسیون و هر یک از پروتکل های آن طبق مفاد ماده ۲۸ لازم الاجراءمیگردد.
(۳) اطلاعیه مربوط به تصمیم دیگر که طبق مواد ۲۰ و ۲۱ تسلیم می شود.
(۴) اعلام مربوط به خروج که طبق ماده ۲۹ تسلیم می گردد.
(۵) اصلاحیه های مصوبه در مورد کنوانسیون و هر یک از پروتکل ها و پذیرش آنها از طرف دولتهای متعاهد و تاریخ لازم الاجراء شدن اصلاحیه های مزبور طبق مقررات ماده ۲۰٫
(۶) تصویب الحاقیه های جدید واصلاحیه هر یک از الحاقیه های طبق ماده ۲۱٫
ب- دولت نگهدارنده ظرف شش ماه از تاریخ لازم الاجرا شدن کنوانسیون اولین شورا را تشکیل خواهد داد. نسخه اصلی کنوانسیون حاضر و هر یک از پروتکلهای آن و هر یک از الحاقیه های مربوط به کنوانسیون یا مربوط به پروتکل های آن یا نسخه اصلی هر یک از اصلاحیه های مربوط به کنوانسیون یا پروتکل ها یا به هر یک از الحاقیه های کنونسیون یا الحاقیه های پروتکل ها به دولت نگهدارنده یعنی دولت کویت سپرده خواهد شد.
دولت نگهدارنده نسخه هائی از آنها را برای کلیه دولت مربوطه خواهد فرستاد وکلیه اسنا وهمه اقدامات بعدی مربوط به آنها را طبق ماه ۱۰۲ منشور ملل متخد در دبیرخانه ملل متحد به ثبت خواهد رساند.
در تائید مراتب فوق نمایندگان تام الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف دولتهای خود به آنها اجازه لازم داده شده است کنوانسیون حاضر را امضاق نموده اند.
این کنوانسیون در تاریخ ۲۴ آوریل ۱۹۷۸ در کویت بزبانهای عربی-انگلیسی و فارسی که هر سه متن آن بطور متساوی معتبر می باشد تنظیم وامضاء گردید.
در صورت بروز اختلاف راجع به تفسیر و تعبیر یا اجرای این کنوانسیون یا پروتکل های آن متن انگلیسی معتبر خواهد بود.

اطلاعات و مقررات عمومی کنوانسیون :
تاریخ انعقاد-۲۴ آوریل ۱۹۷۸
تاریخ لازم الاجرا شدن – یکم ژوئیه ۱۹۷۹
تاریخ عضویت ایران- یکم ژوئن ۱۹۸۰
محل انعقاد- کویت
محل دبیرخانه – بصورت سازمان منطقه ای حمایت محیط زیست دریایی(راپمی)- کویت
مرجع نگهدارنده اسناد- دولت کویت
زبانهای رسمی پروتکل – فارسی، عربی، انگلیسی
مرجع ملی پروتکل در ایران- سازمان حفاظت محیط زیس
ت