قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از دفع مواد زاید
ماده واحده – به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می شود به کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از دفع مواد زاید و دیگر مواد، مصوب سال یکهزار و سیصد و پنجاه و یک هجری شمسی برابر با سال یکهزار و نهصد و هفتاد و دو میلادی، مشتمل بر یک مقدمه، (۲۲) ماده و (۳) پیوست ملحق شود و اسناد مربوط را تسلیم نماید.
[z] کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی از طریق دفع مواد زاید و دیگر مواد اعضای متعاهد این کنوانسیون با تصدیق این که محیط زیست دریایی و موجودات زنده آن برای بشر دارای اهمیت حیاتی می باشند، و همه مردم در تضمین اینکه بگونه ای از آن ها نگهداری می شود که به کیفیت و منابع دریایی آسیبی وارد نمی گردد دارای منافعی هستند،
با تصدیق این که قابلیت دریا برای جذب مواد زاید و بی ضرر نمودن آنها و توانایی آن به منظور احیا مجدد منابع طبیعی دریاها محدود می باشد،
با تصدیق این که دولتها براساس منشور ملل متحد و اصول حقوق بین الملل دارای حق حاکمیت جهت بهره برداری از منابع دریایی خویش برطبق خط مشی های زیست محیطی خود می باشند و وظیفه دارند اطمینان حاصل کنند که این فعالیتها در قلمرو یا کنترل آنها، آسیبی به محیط زیست سایر کشورها یا مناطق فراتر از حدود حاکمیت ملی آنها وارد نمی نماید،
با یادآوری قطعنامه ۲۷۴۹(۲۵) مجمع عمومی ملل متحد در مورد اصول ناظر بر بستر دریاها و کف اقیانوس ها و زیر بستر متعلق به آنها که فراتر از حدود قلمرو حاکمیت ملی می باشند،
با خاطرنشان ساختن این که آلودگی دریایی از بسیاری از منابع مانند دفع و تخلیه از طریق هوا، رودخانه ها، خورها ( مصب ها)، ریزش گاههای درون رودخانه ها و خطوط لوله نشات می گیرد و از اینرو حایز اهمیت است که دولتها بهترین شیوه های عملی را جهت جلوگیری از چنین آلودگیهایی بکار بسته، و محصولات و فرآیندهایی را توسعه دهند که میزان مواد زاید مضر در دریاها را کاهش می دهند،
با اعتقاد به این که اقدام بین المللی جهت کنترل آلودگی دریا بواسطه دفع مواد زاید می تواند و باید بدون تاخیر صورت پذیرد اما این عمل نباید خدشه ای بر بحث اقداماتی جهت کنترل دیگر منابع آلوده کننده دریا، در آینده نزدیک وارد نماید، و
با آرزوی توسعه حفاظت از محیط زیست دریایی از طریق تشویق کشورهای دارای منافع مشترک در مناطق جغرافیایی خاص، به منظور انعقاد توافقنامه های مناسب مکمل این کنوانسیون،
به قرار ذیل موافقت نمودند:
ماده ۱- اعضای متعاهد باید به صورت فردی و جمعی کنترل موثر همه منابع آلودگی محیط زیست دریایی را ترغیب نمایند و به ویژه خود متعهد شوند تا به منظور جلوگیری از آلودگی دریاها، از طریق دفع مواد زاید و سایر موادی که برای سلامت بشر ایجاد خطر می کنند و منابع زیستی و حیات موجودات دریایی را مخاطره آمیز می نمایند، و به امکانات رفاهی دریا آسیب می رسانند و یا با دیگر استفاده های قانونی از دریا تداخل پیدا می کنند، همه روشهای عملی را بکار بندند.
ماده ۲- اعضای متعاهد همانگونه که در مواد بعدی خواهد آمد، باید براساس تواناییهای علمی، فنی و اقتصادی بطور فردی اقدامات موثری را به عمل آورند و به صورت جمعی به منظور جلوگیری از آلودگی دریایی دراثر دفع مواد زاید، خط مشی های خود را در این خصوص هماهنگ نمایند.
ماده ۳- از نظر این کنوانسیون:
۱- ( الف)” دفع” یعنی:
(۱) ریختن عمدی هر گونه زواید یا سایر مواد به دریا از کشتیها، هواپیماها، سکوها یا دیگر سازه های ساخت دست بشر در دریا،
(۲) دفع عمدی مواد کشتیها، هواپیماها، سکوها یا دیگر سازه های ساخت دست بشر در دریا، به دریا.
(ب)” دفع” شامل موارد ذیل نمی شود:
(۱) ریختن مواد زاید یا سایر مواد در دریا بطور اتفاقی یا در پی عملیات عادی کشتیها، هواپیماها، سکوها یا دیگر سازه های ساخت دست بشر در دریا و تجهیزات آنها بغیر از مواد زاید یا دیگر موادی که بوسیله یا به کشتیها، هواپیماها یا دیگر سازه های ساخته دست بشر در دریا که به قصد دفع مواد مزبور فعالیت می کنند، حمل می شود یا از به عمل آوری چنین مواد زایدی یا سایر مواد در کشتیها، هواپیماها، سکوها یا سازه های مزبور ناشی می شود.
(۲) به جا نهادن مواد با هدفی غیر از دفع صرف چنین مواد زایدی مشروط بر اینکه ریختن چنین مواد زایدی با اهداف این کنوانسیون مغایرت نداشته باشد.
(ج) مفاد این کنوانسیون، دفع مواد زاید یا دیگر موادی را که بطور مستقیم ناشی از اکتشاف، بهره برداری و شرکت در انجام عملیات ساحلی منابع کانی بستر دریا بوده یا مربوط آنها می باشد، در بر نمی گیرد.
۲- ” هواپیماها و کشتیها” به معنی حمل کننده های دریایی یا هوایی از هر نوعی که باشند تلقی می شوند این اصطلاح، هاورکرافت و دوبه ها را اعم از خودکششی یا کششی شامل می شود.
۳- ” دریا” به معنی کلیه آبهای دریایی بجز آبهای داخلی کشورها است.
۴- ” مواد زاید و یا دیگر مواد” به معنی ماده یا شیئی از هر نوع، شکل یا جنس است.
۵- ” اجازه خاص” اجازه ای است که بطور مشخص بنابر تقاضای قبلی و طبق ضمایم(۲ و۳) اعطا می شود.
۶- ” اجازه عام” به معنی اجازه قبلی و براساس ضمیمه ۳ است.
۷- ” سازمان” به معنی سازمانی است که توسط اعضای متعاهد تعیین شده است.
ماده ۴- اعضای متعاهد طبق مفاد این کنوانسیون باید از دفع مواد زاید یا دیگر مواد به هر شکل یا صورتی به استثنای موارد مشخصی که در ذیل می آید ممانعت به عمل آورند:
الف – دفع مواد زاید یا مواد دیگری که در ضمیمه (۱) آمده ممنوع می باشد.
ب – دفع مواد زاید یا مواد دیگری که در ضمیمه (۲) آمده، منوط به اجازه خاص قبلی می باشد.
ج – دفع کلیه مواد زاید یا مواد دیگر مستلزم اجازه عام قبلی می باشد.
۲- هر مجوزی تنها بعد از ملاحظه دقیق کلیه عوامل موضوع ضمیمه (۳) از جمله آگاهی قبلی از ویژگیهای منطقه دفع مواد زاید همانگونه که در بخش(ب) و (ج) ضمیمه مزبور درج گردیده صادر خواهد شد.
۳- هیچیک از مواد این کنوانسیون به گونه ای تفسیر نخواهد شد که یک عضو متعاهد را تا جایی که به آن عضو مربوط است از دفع مواد زاید یا سایر مواد ذکر نشده در ضمیمه (۱) منع نماید. عضو مزبور اینگونه اقدامات را به اطلاع سازمان خواهد رساند.
ماده ۵-
۱- در صورتی که حفظ ایمنی جان اشخاص یا کشتیها، هواپیماها، سکوها و یا دیگر سازه های ساخت دست بشر در دریاها در موارد بسیار ضروری ناشی از شرایط نامطلوب آب و هوایی یا در موردی که جان انسان را به مخاطره افکند و یا تهدیدی جدی برای کشتیها، هواپیماها، سکوها و دیگر سازه های ساخته دست بشر در دریا باشد، ضرورت داشته باشد، اگر دفع مواد زاید تنها راه جلوگیری ( رفع) از تهدید باشد و اگر احتمال کمی وجود داشته باشد که درنتیجه دفع مواد زاید، خسارت کمتر از زمانی بشود که در غیر از آن صورت اتفاق خواهد افتاد مفاد ماده (۴) اعمال نخواهد شد. دفع مزبور به منظور به حداقل رساندن احتمال آسیب و ضرر به انسان یا حیات آبزیان انجام خواهد شد و بدون فوت وقت به سازمان گزارش خواهد شد.
۲- یک عضو متعاهد می تواند به صورت استثنا برای جز ( الف) بند(۱) ماده (۴)، در مواقع اضطراری که خطرات غیرقابل قبولی در ارتباط با سلامتی انسان ایجاد می کند و با قبول اینکه راه حل معقول دیگری درباره آنها وجود ندارد، اجازه خاص صادر کند. عضو مزبور قبل از انجام چنین عملی باید با کشور یا کشورهایی که ممکن است تحت تاثیر قرار گیرند، و نیز با سازمان که بعد از مشاوره با دیگر اعضا و در صورت اقتضا سازمانهای بین المللی، براساس ماده (۱۴)، بدون فوت وقت مناسبترین روشها را برای اتخاذ به عضو متعاهد توصیه خواهد کرد، مشورت نماید. عضو متعاهد این پیشنهادها را تا عملی ترین حد متناسب با زمانی که عمل باید در محدوده آن صورت می گیرد و منطبق با تعهد کلی پرهیز از خسارت وارد آوردن به محیط زیست دریایی، انجام داده و سازمان را از عمل انجام شده مطلع خواهد کرد.
متعهد می شوند در چنین شرایطی به یکدیگر مساعدت نمایند.
۳- هر عضو متعاهدی می تواند درزمان یا بعد از تصویب یا الحاق به کنوانسیون، از حقوق خود در مورد بند (۲) صرفنظر نماید.
ماده ۶-
۱- هر عضو متعاهد باید مقام یا مقامهای صلاحیتداری را برای موارد زیر تعیین نماید:
الف – صدور اجازه های خاصی که از قبل و برای دفع مواد زاید فهرست شده در ضمیمه (۲) و در شرایط که در بند(۲) ماده (۵) منظور شده است، لازم می باشد.
ب – صدور اجازه عامی که از قبل و برای دفع کلیه مواد دیگر ضروری می باشد.
ج – ثبت نوع و مقدار همه موادی که اجازه دفع آنها داده شده و محل، زمان و روش دفع آنها.
د – نظارت فردی و یا همکاری با سایر اعضای متعاهد و سازمانهای ذیصلاح بین المللی در خصوص وضعیت دریاها به منظور تحقق اهداف این کنوانسیون .
۲- مقام یا مقامهای صلاحیتدار عضو متعاهد در موارد زیر اجازه خاص یا عام قبلی براساس بند (۱) در مورد ماده مورد نظر جهت دفع صادر خواهند کرد:
الف – بارگیری در قلمرو آن عضو انجام شده باشد.
ب – زمانی که بارگیری در قلمرو کشوری که عضو کنوانسیون نیست توسط کشتی یا هواپیمایی که در قلمرو آن عضو ثبت شده یا با پرچم آن تردد می کند، انجام شده باشد.
۳- در صدور مجوز دفع طبق جز ( الف) و(ب) بند(۱) فوق، مقام یا مقامهای صلاحیتدار، ضمیمه(۳) را به همراه معیارها، اقدامات و الزامات دیگری که مقتضی تشخیص دهند رعایت خواهند نمود.
۴- هر عضو متعاهدی بطور مستقیم و یا از طریق دبیرخانه ای که به موجب موافقتنامه منطقه ای ایجاد شده، اطلاعات مندرج در جز(ج) و ( د) بند (۱) بالا و معیارها و اقدامات و الزاماتی را که طبق بند(۳) فوق الذکر اتخاذ می کند به سازمان و در صورت اقتضا به اعضای دیگر گزارش خواهد کرد. روش اجرا و ماهیت گزارش های مزبور با مشورت اعضای متعاهد مورد توافق قرار خواهد گرفت.
ماده ۷-
۱- هر عضو متعاهد اقدامات لازم را در خصوص اجرای این کنوانسیون برای کلیه موارد زیر بکار خواهد گرفت:
الف – کشتیها و هواپیماهایی که در قلمرو آن عضو ثبت شده و یا با پرچم آن حرکت می کنند.
ب – کشتیها و هواپیماهایی که در قلمرو آن عضو یا دریاهای سرزمینی آن، موادی را بارگیری می کنند که قرار است دفع گردد.
ج – کشتیها، هواپیماها و سکوهای ثابت یا شناور تحت حاکمیت آنها با این باور که در امر دفع مواد زاید دخیل می باشند.
۲- هر عضو در قلمرو خود باید اقدامات مناسب را به منظور جلوگیری و مجازات هر عملی که مغایر با مفاد این کنوانسیون باشد، اتخاذ نماید.
۳- اعضا موافقت نمودند در تعمیم و گسترش روشهای اجرای موثر این کنوانسیون بویژه در دریاهای آزاد، از جمله روشهای گزارش دادن در مورد کشتیها و هواپیماهایی که برخلاف کنوانسیون در حال دفع مواد زاید مشاهده شوند، همکاری نمایند.
۴- این کنوانسیون در مورد آن دسته از کشتیها و هواپیماهایی که طبق حقوق بین الملل از مصونیت دولتی برخوردارند، اعمال نمی شود با این وجود هر عضوی با اتخاذ اقدامات مناسبی اطمینان حاصل خواهد کرد که چنین کشتیها و هواپیماهایی که به آن تعلق دارند یا توسط آن مورد بهره برداری قرار می گیرند به گونه ای عمل خواهند کرد که با موضوع و هدف این کنوانسیون مطابقت و سازگاری داشته باشند و مراتب را به سازمان اطلاع خواهد داد.
۵- هیچ یک از مفاد این کنوانسیون بر حقوق هر عضو متعاهدی جهت اتخاذ اقدامات دیگری براساس اصول حقوق بین الملل در مورد جلوگیری از دفع مواد زاید در دریاها تاثیر نمی گذارد.
ماده ۸- به منظور پیشبرد اهداف این کنوانسیون، اعضای متعاهد دارای منافع مشترک به منظور حمایت از محیط زیست دریایی دریک منطقه جغرافیایی معین با در نظر گرفتن ترکیب ویژگیهای منطقه ای، به منظور انعقاد توافقنامه منطقه ای مطابق این کنوانسیون برای جلوگیری از آلودگی به ویژه از طریق دفع مواد زاید تلاش خواهند کرد. اعضای متعاهد این کنوانسیون کوشش خواهند کرد مطابق با اهداف و مفاد توافقنامه های منطقه ای مزبور، که از طرف سازمان به آنان اعلام می شود عمل نمایند. اعضای متعاهد سعی خواهند نمود با طرفهای توافقنامه های منطقه ای به منظور توسعه روشهای هماهنگی کهقرار است توسط اعضای کنوانسیون های مختلف مربوط پیگیری شود، همکاری نمایند. توجه خاصی به همکاری در زمینه کنترل و تحقیق علمی به عمل خواهد آمد.
ماده ۹- اعضای متعاهد با تشریک مساعی با سازمان و نهادهای بین المللی دیگر، حمایت از آن دسته از اعضای متعاهدی که تقاضای موارد زیر را دارند، ترجیحا در کشورهای مربوط به گونه ای که اهداف و مقاصد این کنوانسیون را به پیش برد، ترغیب خواهند کرد.
الف – آموزش فنی و علمی پرسنل.
ب – تامین تجهیزات و ابزارهای مورد نیاز در امر تحقیق و کنترل.
ج – دفع و تصفیه مواد زاید و اقدامات دیگر به منظور جلوگیری یا کاهش آلودگی براثر دفع.
ماده ۱۰- اعضای متعاهد متعهد می شوند طبق اصول حقوق بین الملل در خصوص مسوولیت دولتها در زمینه خسارت وارد کردن به محیط زیست دیگر کشورها و یا به هر ناحیه زیست محیطی دیگر درنتیجه دفع مواد زاید و دیگر مواد از هر نوع که باشد، در زمینه گسترش روشهای تعیین مسوولیت و حل و فصل اختلاف های مربوط به دفع مواد زاید، اقدام نمایند.
ماده ۱۱- اعضای متعاهد در اولین نشست مشورتی خود شیوه های حل و فصل مناقشات مربوط به تفسیر و اجرای این کنوانسیون را مورد بررسی قرار می دهند.
ماده ۱۲- اعضای متعاهد خود را ملزم می نمایند تا از طریق سازمانهای تخصصی صلاحیتدار و نهادهای بین المللی دیگر اقدامهایی به منظور حفاظت از محیط زیست دریایی در مقابل آلودگی ناشی از مواد زیر را ترغیب نمایند:
الف – هیدروکربن ها، از جمله نفت و مواد زاید آنها،
ب – سایر مواد مضر و خطرناکی که بوسیله کشتی ها با هدفی غیر از دفع حمل می شوند.
ج – مواد زاید ایجاد شده در جریان عملیات کشتی ها، هواپیماها، سکوها و دیگر سازه های ساخته دست بشر در دریا،
د – آلودگی های رادیواکتیویته از همه منابع، از جمله کشتی ها،
ه- عوامل جنگ شیمیایی و بیولوژیکی،
و – مواد زاید و دیگر موادی که بطور مستقیم درنتیجه یا در ارتباط با اکتشاف، بهره برداری پردازش ساحلی مربوط به منابع معدنی بستر دریا به وجود می آید.
اعضای متعاهد همچنین از طریق سازمان صلاحیتدار بین المللی، تدوین علایم مورد استفاده کشتی هایی را که در امر دفع مواد زاید شرکت دارند، ترغیب خواهند کرد.
ماده ۱۳- هیچ یک از مفاد این کنوانسیون به تدوین و توسعه حقوق دریاها بوسیله کنفرانس سازمان ملل متحد در خصوص حقوق دریاها که به موجبقطعنامه (۲۴) ج ۲۷۵۰ مجمع عمومی سازمان ملل متحد برگزار گردید و نیز دعاوی حال و آینده و دیدگاههای حقوقی هر کشوری در ارتباط با حقوق دریاها و ویژگی و دامنه حاکمیت ساحلی کشور صاحب پرچم لطمه ای نخواهد زد. اعضای متعاهد موافقت کردند تا در جلسه ای که توسط سازمان بعد از کنفرانس حقوق دریاها تشکیل می شود و درهرصورت بعد از سال ۱۳۵۵ هجری شمسی مطابق با ۱۹۷۶ میلادی نخواهد بود به منظور تعریف ویژگی و دامنه حقوق و مسوولیت کشور ساحلی در به اجرا درآوردن کنوانسیون در منطقه ای مجاور ساحل خود مشورت نمایند.
ماده ۱۴-
۱- دولت بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی به عنوان امین، به منظور تصمیم گیری در خصوص موضوعات سازمانی حداکثر (۳) ماه بعد از لازم الاجرا شدن این کنوانسیون اجلاس اعضای متعاهد را تشکیل خواهند داد.
۲- اعضای متعاهد سازمان صلاحیتداری را که درزمان تشکیل آن اجلاس وجود دارد، مسوول وظایف دبیرخانه ای در ارتباط با این کنوانسیون می کنند، هر عضو متعاهد این کنوانسیون که عضو این سازمان نباشد، باید سهم مناسبی برای هزینه هایی که توسط سازمان در اجرای این وظایف صرف شده است، درنظر بگیرد.
۳- وظایف دبیرخانه ای سازمان مذکور شامل موارد زیر است:
الف – برپایی نشستهایی مشورتی اعضای متعاهد غالبا کمتر از هر دو سال یکبار و جلسات ویژه اعضا در هر زمان بنا به تقاضای دو سوم اعضا.
ب – همکاری و آمادگی در مشورت با اعضای متعاهد و سازمانهای بین المللی مربوط در خصوص توسعه و اجرای روشهایی که در جز(ه) بند(۴) این ماده به آن اشاره شده است.
ج – بررسی تحقیقات انجام شده از سوی اعضای متعاهد و اطلاعات دریافتی از آنان، مشورت با آنها و سازمانهای بین المللی مربوط و ارایه پیشنهاداتی به اعضا درباره مسایل مربوط به این کنوانسیون که بطور مشخص در کنوانسیون عنوان نشده است.
د – انتقال تمام اطلاعیه هایی که طبق بند(۳) ماده (۴)، بند(۱) و(۲) ماده (۵)، بند(۴) ماده (۶) و مواد (۱۵)،(۲۰) و(۲۱) توسط سازمان دریافت شده به اعضای مربوط.
قبل از تعیین سازمان این وظایف در صورت لزوم توسط کشورهای امین که دولتهای بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی می باشند، انجام خواهد شد.
۴- در جلسات مشورتی یا ویژه اعضای متعاهد، اجرای این کنوانسیون و از جمله موارد زیر مورد بررسی مستمر قرار خواهد گرفت.
الف – بررسی و تصویب اصلاحیه های این کنوانسیون و ضمایم آن طبق ماده (۱۵)،
ب – دعوت نهاد یا نهادهای علمی مربوط جهت همکاری و مشاوره با اعضا یا سازمان، در مورد هر جنبه فنی یا علمی مرتبط با کنوانسیون، به ویژه مفاد ضمایم.
ج – دریافت و بررسی گزارشهای تهیه شده براساس بند(۴) ماده (۶).
د – ارتقا سطح همکاری با – و بین – سازمانهای منطقه ای که در ارتباط با جلوگیری از آلودگی دریایی هستند.
ه- توسعه یا تصویب روشهای موضوع بند(۲) ماده (۵) از جمله معیارهای اساسی برای تعیین و تشخیص وضعیتهای فوق العاده و استثنایی و روش هایی جهت راهنماییهای مشورتی و دفع صحیح و اصولی مواد در چنین شرایطی، از جمله تعیین مناطق مناسب دفع و پیشنهاد آن با مشورت سازمانهای بین المللی مربوط.
و – بررسی هر نوع اقدام دیگری که ممکن است مورد نیاز باشد.
۵- اعضای متعاهد در اولین نشست مشورتی خود آیین کار را در صورت لزوم وضع خواهند کرد.
ماده ۱۵-
۱- ( الف) اصلاحات کنوانسیون در جلسات اعضای متعاهد که طبق ماده (۱۴) تشکیل می شود توسط دو سوم اکثریت اعضای حاضر تصویب می گردد.
یک اصلاحیه برای اعضایی که آنرا پذیرفته اند در شصتمین روز پس از آنکه دو سوم اعضا سند پذیرش اصلاحیه را نزد سازمان تودیع نمایند لازم الاجرا خواهد گردید. پس از این تاریخ اصلاحیه برای هر عضو دیگر، سی روز پس از تاریخی که سند پذیرش اصلاحیه را تودیع نماید لازم الاجرا خواهد گردید.
(ب) سازمان، تمامی اعضای متعاهد را از هر گونه درخواست مطرح شده برای تشکیل جلسه ویژه به موجب ماده (۱۴) و هر گونه اصلاحات تصویب شده در جلسات اعضای متعاهد و تاریخی که این اصلاحات برای هر عضوی لازم الاجرا می گردد، مطلع خواهد ساخت.
۲- اصلاحات ضمایم براساس ملاحظات فنی و علمی خواهد بود. اصلاحات ضمایم که به تصویب دو سوم اکثریت اعضا حاضر در جلسه ای که برطبق ماده (۱۴) تشکیل می شود برسد، در مورد هر عضو متعاهد بلافاصله از تاریخ اطلاعیه پذیرش آن عضو به سازمان و در مورد کلیه اعضای دیگر یکصد روز بعد از تصویب اصلاحیه بوسیله جلسه، بجز آنهایی که قبل از پایان یکصد روز اعلام می نمایند که قادر نیستند اصلاحیه ها را در آن زمان بپذیرند، لازم الاجرا خواهد شد. اعضا باید تلاش کنند پذیرش اصلاحیه را از جانب خود در اسرع وقت بعد از تصویب در جلسه، به سازمان اعلام نمایند. هر عضو متعاهدی در هر زمانی می تواند پذیرش را جایگزین اعلامیه قبلی اعتراض نماید و بر این اساس اصلاحیه ای که قبلا مورد اعتراض واقع شده، برای آن عضو لازم الاجرا خواهد شد.
۳- پذیرش یا اعلام اعتراض طبق این ماده با ارایه سند به سازمان انجام خواهد گرفت. سازمان همه اعضای متعاهد را از دریافت چنین اسنادی مطلع خواهد ساخت.
۴- پیش از تعیین و انتخاب سازمان، وظایف دبیرخانه ای مختص آن بطور موقت بوسیله کشورهای بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی به عنوان یکی از امنای این کنوانسیون صورت می پذیرد.
ماده ۱۶- این کنوانسیون جهت امضا توسط هر کشوری در لندن، مکزیکوسیتی، مسکو و واشنگتن از ۸ دی ۱۳۵۱ تا ۱۰ دی ۱۳۵۲ هجری شمسی برابر با ۲۹ دسامبر ۱۹۷۲ تا ۳۱ دسامبر۱۹۷۳ میلادی، مفتوح خواهد بود.
ماده ۱۷- این کنوانسیون منوط به تصویب خواهد بود. اسناد تصویب نزد کشورهای مکزیک، اتحاد جماهیر سوسیالیست شوروی، بریتانیای کبیر، ایالات متحده آمریکا و ایرلند شمالی، تودیع خواهد شد.
ماده ۱۸- بعد از ۱۰ دی ۱۳۵۲ هجری شمسی برابر با ۳۱ دسامبر ۱۹۷۳ میلادی این کنوانسیون جهت الحاق هر کشوری مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق نزد دولتهای مکزیک، اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، ایالات متحده آمریکا، بریتانیای کبیر و ایرلند تودیع خواهد شد.
ماده ۱۹-
۱- این کنوانسیون در سی امین روز بعد از تاریخ ارایه پانزدهمین سند تصویب یا الحاق لازم الاجرا خواهد شد.
۲- این کنوانسیون برای هر عضو متعاهدی که بعد از ارایه پانزدهمین سند تصویب یا پذیرش، این کنوانسیون را تصویب نموده یا به آن ملحق می شود در سی امین روز بعد از ارایه اسناد تصویب یا الحاق توسط عضو متعاهد مزبور لازم الاجرا خواهد شد.
ماده ۲۰- کشورهای امین موارد ذیل را به اطلاع اعضای متعاهد خواهند رساند:
الف – امضای این کنوانسیون و تودیع اسناد تصویب، الحاق یا انصراف طبق مواد (۱۶،۱۷،۱۸،۲۱) و
ب – تاریخی که این کنوانسیون طبق ماده(۱۹) لازم الاجرا می شود.
ماده ۲۱- هر عضو متعاهدی می تواند با اعلام کتبی (۶) ماهه به کشورهای امین کنوانسیون، انصراف خود را از این کنوانسیون اعلام نماید، اعلام مزبور سریعا به اطلاع کلیه اعضای متعاهد خواهد رسید.
ماده ۲۲- نسخه اصلی این کنوانسیون که به زبانهای انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیولی است به یک اندازه معتبر می باشد و نزد دولتهای مکزیک، اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، بریتانیای کبیر، ایرلند شمالی و ایالات متحده آمریکا تودیع خواهد شد و دولتهای مذکور نسخه های مصدق آن را به کلیه کشورها ارسال خواهند نمود.
بنا به مراتب فوق امضا کنندگان زیر که از طرف دولتهای متبوع خود، برای این منظور مجاز شناخته شده اند این کنوانسیون را امضا نمودند.
این کنوانسیون در چهار نسخه در هشتم دیماه ۱۳۵۱ هجری شمسی برابر با بیست و نهم دسامبر ۱۹۷۲ میلادی در لندن، مکزیکو سیتی، مسکو و واشنگتن تنظیم گردید.
ضمیمه (۱)
۱- ترکیبات ارگانو هالوژنها.
۲- جیوه و ترکیبات آن.
۳- کادمیوم و ترکیبات آن.
۴- پلاستیکهای پایدار و دیگر مواد ترکیبی پایا، بطور نمونه، تور ماهیگیری و طنابهایی، که ممکن است به صورت شناور یا معلق در دریا باقی بمانند بطوری که با کشتیرانی و ماهیگیری و دیگر استفاده های قانونی در دریا تداخل پیدا کنند.
۵- نفت خام، نفت سیاه، نفت سنگین دیزل و روغنهای روان کننده، مایعات هیدرولیکی و هر گونه مخلوطی که دارای چنین موادی بوده و با هدف دفع، بارگیری شده باشند.
۶- مواد زاید دارای رادیواکتیویته بسیار قوی یا سایر مواد رادیواکتیویته قوی که بوسیله نهاد بین المللی ذیصلاح در این زمینه – که در حال حاضر آژانس بین المللی انرژی اتمی می باشد- در زمینه های بهداشت عمومی، زیست شناسی و دیگر زمینه ها به عنوان مواد نامناسب برای دفع در دریا تعریف شده اند.
۷- هرگونه مواد به هر شکل ( به عنوان مثال جامد، مایع، نیمه مایع، گازها یا در حالت زنده) که برای جنگهای بیولوژیکی و شیمیایی تولید شده است.
۸- بندهای بالای این ضمیمه موادی را که به سرعت از طریق روشهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی در دریا به مواد بی ضرر تبدیل می شوند در بر نمی گیرد، به شرط آنکه:
الف – جانداران دریایی خوراکی را نامطبوع ننماید، یا
ب – موجبات تهدید سلامتی بشر یا حیوانات اهلی را فراهم ننمایند.
اگر تردیدی در بی ضرر بودن مواد وجود داشته باشد، روش مشورتی موضوع ماده (۱۴) توسط اعضای متعاهد رعایت خواهد شد.
۹- این ضمیمه، آن دسته از مواد یا مواد دیگری ( نظیر لجن های فاضلاب و مواد حاصل از لایروبی) را که دارای موادی باشند که در بندهای (۱) تا(۵) فوق به عنوان آلوده کننده جزیی به آنها اشاره شده است، شامل نمی شود. چنین مواد زایدی در صورت اقتضا مشمول مفاد مندرج در ضمایم (۲) و(۳) می شود.
ضمیمه (۲)
موادی که در زیر جهت اهداف جز ( الف) بند (۱) ماده (۶) می آیند نیاز به مراقبت ویژه دارند.
الف – زوایدی که دارای مقادیر مشخصی از موادی هستند که به صورت زیر فهرست شده اند:
آرسنیک
سرب
مس و ترکیبات آنها
روی
ترکیبات ارگانوسیلیکن ها
سیانیدها
فولورایدها
حشره کش ها و مشتقات آنها که در ضمیمه (۱) آورده نشده اند.
ب – در خصوص صدور مجوز جهت دفع مواد اسیدی و قلیایی به مقدار فراوان، وجود احتمالی چنین موادی در بند ( الف) بالا و مواد اضافه شده زیر مورد بررسی و توجه قرار خواهد گرفت:
بریلیوم
کرومیوم
نیکل و ترکیبات آنها
وانادیوم
ج – کانتینرها، تراشه های فلزات و دیگر زوایدی که به صورت انبوه قابلیت غرق شدن در دریا را دارند و می توانند بطور جدی مانعی برای ماهیگیری یا دریانوردی باشند.
د – زواید رادیواکتیو یا سایر مواد رادیواکتیو که در ضمیمه (۱) آورده نشده اند. اعضای متعاهد باید در صدور مجوزها برای دفع این مواد توصیه های نهادهای بین المللی ذیصلاح را در این زمینه – که در حال حاضر آژانس بین المللی انرژی اتمی می باشد- مد نظر قرار دهند.
ضمیمه (۳)
مقرراتی که در ایجاد معیارهای راجع به صدور مجوزها برای دفع مواد زاید در دریا مورد توجه قرار می گیرند، با در نظر گرفتن بند(۲) ماده (۴) شامل موارد ذیل می باشد:
الف – مشخصات و ترکیبات مواد:
۱- مجموع مقادیر و میزان متوسط ترکیب مواد دفع شده ( بطور نمونه در هر سال)،
۲- شکل مواد ( برای مثال مواد جامد، لجن، مایع یا گازی)،
۳- خواص: فیزیکی( برای مثال حلال بودن و وزن مخصوص مواد)، شیمیایی و بیوشیمیایی ( برای نمونه: اکسیژن خواهی، مغذیها) واز نظر بیولوژیکی( برای مثال وجود ویروس ها، باکتری ها، انگلها و مخمرها)
۴- میزان سمی بودن،
۵- پایداری، از نظر فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی،
۶- ذخیره و تغییر شکل زیستی در مواد بیولوژیکی یا رسوبات، ۷- حساسیت در مقابل تغییرات فیزیکی، شیمیایی و بیوشیمیایی و واکنش در محیط آبی با دیگر مواد آلی و غیرآلی قابل حل،
۸- احتمال ایجاد آلودگی ها یا دیگر تغییراتی که باعث کاهش در قابلیت فروش منابع ( ماهی، صدف و غیره) می شود.
ب – ویژگیهای محل دفع و روش ریختن مواد زاید:
۱- محل ( برای مثال هماهنگی منطقه دفع، عمق و مقدار فاصله از ساحل)، محل آن در رابطه با دیگر محل ها ( برای مثال مطلوبیت محل ها، محل تخم ریزی و پرورش ماهی و محلهای ماهیگیری و منابع قابل بهره برداری).
۲- شاخص ریختن مواد زاید در هر مرحله خاص ( برای مثال، مقدار مواد در هر روز، هفته و ماه)
۳- روش های بسته بندی در صورت لزوم.
۴- رقیق سازی اولیه حاصل از روش پیشنهادی آزاد سازی مواد،
۵- ویژگیهای پراکنده سازی مواد ( مانند تاثیر جریانات آبی، جزر و مد، باد بر جابجایی عمودی و ترکیب افقی مواد) ،
۶- ویژگیهای آبی ( مانند درجه حرارت،PH ، میزان شوری، طبقه بندی شاخصهای اکسیژن در آلودگی، اکسیژن محلول، اکسیژن خواهی شیمیایی، اکسیژن خواهی بیوشیمیایی، نیتروژن موجود به شکل آلی و معدنی از جمله آمونیاک، مواد معلق و دیگر مغذی ها و باروری).
۷- ویژگیهای بستر و کف ( مانند نقشه برداری، ویژگیهای ژیولوژیکی و ژیوشیمیایی و باروری بیولوژیکی)،
۸- وجود و اثرات دفع های دیگری که در منطقه دفع انجام شده است( مانند مطالعات زمینه ای فلزات سنگین و عناصر محتوی کربن آلی)،
۹- اعضای متعاهد باید در خصوص صدور مجوز دفع، با درنظر گرفتن تنوع فصلها وجود یک ماخذ علمی مناسب را جهت ارزیابی نتایج چنین دفعی همانطوری که در ضمیمه (۱) آمده است، مورد بررسی قرار دهند.
ج – ملاحظات و شرایط کلی:
۱- اثرات احتمالی بر مطلوبیت محیط ( مانند وجود ماده به هم تابیده یا شناور، تیرگی، بدبویی، بیرنگی و کف).
۲- اثرات احتمالی بر زندگی جانوران دریایی، رشد ماهیها و ماهیهای صدف دار ( خرچنگ و میگو)، انبارهای ماهی و شیلات، کاشت و برداشت جلبک دریایی.
۳- اثرات احتمالی بر دیگر استفاده های از دریا ( آسیب وارد کردن بر کیفیت آب به دلیل استفاده های صنعتی، خوردگی سازه ها در زیر آب، اختلال در عملیات کشتی ناشی از مواد شناور در آب، اختلال در ماهیگیری و کشتیرانی از طریق ریختن زواید یا مواد جامد در کف دریا و حفاظت از مناطق دارای اهمیت ویژه برای مقاصد علمی یا حفاظتی).
۴- فراهم بودن عملی روشهای جایگزین ساحلی تصفیه، دفع یا از میان بردن یا تصفیه به منظور کاهش خطر مواد برای دفع در دریا.
تاریخ تصویب ۱۳۷۵.۶.۲۵
تاریخ تایید شورای نگهبان ۱۳۷۵.۷.
۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر